🐙 Wyjścia Prywatne W Godzinach Pracy

„2a. Nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych czas odpracowywania wyjścia prywatnego w godzinach pracy. 2b. Wyjście prywatne w godzinach pracy musi być odpracowane w przyjętym dla pracownika okresie rozliczeniowym, chyba że z przyczyn niezależnych od pracownika nie było to możliwe. Pracownik powinien otrzymać zgodę Pracodawca może zwolnić pracownika z pracy w celu załatwienia spraw osobistych. Aby skorzystać z takiego wyjścia pracownik powinien złożyć pisemny wniosek. We wniosku należy wskazać, że będzie to wyjście w celu załatwienia spraw osobistych oraz podać, w jakich godzinach i podpisać się. Można też od razu napisać, kiedy to wyjście zostanie odpracowane, ale nie jest to konieczne. Trzeba pamiętać, że pracodawca może, ale nie musi się zgodzić. Czas wolny od pracy, który pracownik wykorzystuje na załatwienie spraw osobistych nie jest wliczany do czasu pracy pracownika. Pracownikowi nie przysługuje więc za ten okres wynagrodzenie, dlatego pracownicy często chcą odpracować takie wyjścia, żeby otrzymać całą miesięczną pensję. Kodeks pracy w art. 151 § 2(1) przewiduje, że czas odpracowania zwolnienia od pracy, udzielonego pracownikowi, na jego pisemny wniosek, w celu załatwienia spraw osobistych, nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych. Natomiast odpracowanie zwolnienia od pracy nie może naruszać prawa pracownika do odpoczynku dobowego i tygodniowego. Dlatego najlepiej, jeśli prywatne wyjście zostanie odpracowane w tym samym dniu. Jeśli będzie długo trwało, może okazać się, że będzie je trzeba odpracować w kilku częściach. Pracownik może zaproponować termin, w którym odpracuje wyjście, ale decyzja ostateczna należy do pracodawcy. Trzeba podkreślić, że prawo nie przewiduje obowiązku odpracowywania prywatnych wyjść. Pracodawca może zdecydować, że u niego taka nieobecność będzie traktowana np. jako urlop bezpłatny albo dodatkowy płatny urlop. Więcej tekstów przygotowanych na Dzień Edukacji Prawnej znajdziesz tutaj >> Czas odpracowywania udzielonego pracownikowi, na jego pisemny wniosek, zwolnienia od pracy w celu załatwienia spraw osobistych nie stanowi, zgodnie z art. 151 § 2 1 k.p., pracy w godzinach
Kto z nas nie musiał wyjść w godzinach pracy z biura czy zakładu, np. na miesiącami oczekiwaną wizytę lekarską czy rozpoczęcie roku szkolnego dziecka? Nie da się bowiem ukryć, że takie wizyty lub uroczystości z reguły odbywają się w godzinach pracy. Jeżeli wyczerpaliśmy już pulę urlopu na żądanie (4 dni w skali roku), to powstaje pytanie, co może w takiej sytuacji zrobić zarówno pracownik, jak i pracodawca, aby interesy i bezpieczeństwo prawne każdej ze stron było zachowane w przypadku konieczności „wyjścia prywatnego" w czasie pracy. Brak regulacji Kwestia odpracowania wyjścia prywatnego budzi wiele problemów praktycznych, gdyż nie jest wystarczająco i jednoznacznie uregulowana w kodeksie pracy. Pracownik może zwrócić się do pracodawcy o udzielenie zwolnienia od pracy w celu załatwienia spraw osobistych, jednak dopuszczalna długość takiego zwolnienia nie jest uregulowana przepisami. Tak samo zresztą jak okres, do którego pracownik ma odpracować takie zwolnienie oraz sposób obliczenia liczby godzin pracy przypadających do odpracowania. W związku z brakiem szczegółowych regulacji prawnych w tym zakresie, pracodawcy mają pewną swobodę w ustalaniu zasad odpracowywania wyjścia prywatnego. Niemniej jednak muszą uważać na kilka kwestii. To nie nadgodziny Jedyną regulacją dotyczącą wyjścia prywatnego w kodeksie pracy jest art. 151 § 2 1 , wyraźnie wskazujący, że „nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych odpracowanie zwolnienia od pracy, udzielonego pracownikowi, na jego pisemny wniosek, w celu załatwienia spraw osobistych". Przepis ten został wprowadzony do kodeksu w sierpniu 2013 r. Do tego czasu powszechną praktyką i ryzykiem pracodawcy było zaliczanie odpracowywanego czasu na poczet nadgodzin. Takie sytuacje mogły mieć miejsce w przypadku np. wielogodzinnych wyjść prywatnych czy takich, które obejmują cały dzień pracy. Prawo nie daje żadnych wytycznych, co do długości wyjścia prywatnego, co oznacza, że w danym dniu pracy może trwać ono od kilkunastu minut po cały dzień roboczy. Najpierw zgłoszenie Choć dyspozycja art. 151 § 2 1 wydaje się jasna – że odpracowanie wyjścia prywatnego nie stanowi nadgodzin – to jednak pracodawca uchroni się od potraktowania i rozliczenia czasu pracy poświęconego na odpracowanie jako nadgodzin jedynie wtedy, gdy zostaną dochowane określone formalności. Zdecydowanie taką formalnością jest złożenie przez pracownika wniosku o zgodę na wyjście prywatne na piśmie. Jedynie w przypadku dochowania tej formalności pracodawca może polegać na regulacji art. 151 § 2 1 wyłączającej z nadgodzin odpracowanie przez podwładnego takiego wyjścia. Przepisy nie nakazują, aby również zgoda pracodawcy była udzielona w formie pisemnej. Pracodawca może jej więc udzielić także ustnie. Jednak podejmuje wówczas ryzyko, że w przypadku odpracowania przez pracownika wyjścia, czas pracy zostanie uznany za nadgodziny, włącznie z koniecznością zapłaty odszkodowania. Wskazana forma pisemna W interesie pracodawcy leży, aby zobowiązać pracowników do składania takich wniosków na piśmie. Odpowiednie wytyczne może zawierać np. regulamin pracy, układ zbiorowy pracy czy wewnętrzna polityka pracodawcy. Gdy w danym zakładzie zatrudnionych jest mniej niż 20 pracowników i nie ma spisanych żadnych wewnętrznych polityk ani wytycznych dla załogi, pracodawca powinien umieścić takie instrukcje w informacji pisemnej dla pracowników, o której mówi art. 29 § 3 in finem jako uszczegółowienie instrukcji dotyczącej „potwierdzania przez pracowników przybycia i obecności w pracy oraz usprawiedliwiana nieobecności w pracy". W tym kontekście najprostszą metodą dla pracodawcy byłoby stworzenie odpowiedniego wzoru wniosku. Innym wariantem jest też uzupełnienie o opcję wyjścia prywatnego wniosku urlopowego, na którym pracownik w odpowiedniej rubryce odznaczałby charakter nieobecności w pracy. W takiej sytuacji dział kadr i płac nie będzie miał wątpliwości, czy czas odpracowania przez podwładnego wyjścia w celach prywatnych należy zaliczyć do nadgodzin, czy nie. Co więcej, rekomendowane jest, aby na takim wniosku o wyjście prywatne zawarta była również deklaracja, co do terminu jego odpracowania. Wniosek dotyczący wyjścia prywatnego pracownik musi złożyć przed jego rozpoczęciem. Z kolei pracodawca może, ale nie musi, wyrazić zgodę na to wyjście. Jeśli odmówi, opuszczenie przez pracownika stanowiska pracy może zostać uznane za nieusprawiedliwione i samowolne oddalenie się z miejsca pracy ze wszystkimi możliwymi konsekwencjami. Termin odpracowania Z drugiej strony przepisy pozostawiają pełną dowolność co do formy, w której strony powinny ustalić termin na odpracowanie wyjścia prywatnego. Może to nastąpić również w formie ustnej lub nawet mailowej. Rekomendowane jest, aby takie ustalenia pomiędzy pracownikiem a pracodawcą były odpowiednio udokumentowane (chociażby w formie mailowej). Dzięki temu dział kadr i płac będzie wiedział, jak rozliczyć taką nieobecność i jej ewentualne odpracowanie. Należy jednak zauważyć, że prawo nie nakłada obowiązku odpracowania wyjścia prywatnego. Pracodawca może potraktować taką nieobecność jak np. urlop bezpłatny albo dodatkowy płatny urlop. Warunkiem jest jednak, aby te same zasady obowiązywały wszystkich pracowników. W przeciwnej sytuacji możemy mieć do czynienia z nierównym traktowaniem pracowników. Jeśli w firmie obowiązuje zasada odpracowywania wyjść prywatnych, pracodawca zgadzając się na odpracowanie przez podwładnego wyjścia prywatnego musi pamiętać o pewnych ograniczeniach. Przede wszystkim obowiązek odrobienia wyjścia z pracy w celach osobistych nie może naruszać dobowych ani tygodniowych minimalnych norm odpoczynku (11 godzin w ciągu doby i 35 w tygodniu). Co do zasady, nie może ono również ingerować w system pięciodniowego tygodnia pracy lub minimalnej liczby dni wolnych od pracy. Przepisy nie narzucają terminu, w którym pracownik powinien odpracować wyjście prywatne. Zatem każdorazowo będzie to zależeć od pracodawcy i wewnętrznych ustaleń. Zazwyczaj pracodawcy określają, że powinno to nastąpić w tym samym okresie rozliczeniowym lub w danym miesiącu. Z zachowaniem limitów Liczba godzin możliwych do odpracowania wyjść prywatnych determinowana jest zarówno przez prawo pracownika do dobowego oraz tygodniowego odpoczynku, jak również zależy od systemu czasu pracy, do którego przynależy dany zatrudniony. Różnice w odpracowaniu można zilustrować na przykładzie osoby zatrudnionej w podstawowym oraz równoważnym systemie czasu pracy. Liczba godzin do odpracowania nie jest bowiem uniwersalna dla każdego systemu. W systemie równoważnym, w sytuacji świadczenia pracy do 12 godzin, opcja odrobienia wyjścia prywatnego jest bardziej restrykcyjna. Przykład Pracownik zatrudniony w podstawowym systemie czasu pracy może maksymalnie odpracować 5 godzin, czyli łącznie może świadczyć pracę przez 13 godzin. Większa liczba godzin pracy spowodowałaby naruszenie jego prawa do 11-godzinnego odpoczynku. Przykład W dniu, w którym podwładny świadczy pracę w wymiarze 12 godzin, dopuszczalne jest odpracowanie tylko 1 godziny wyjścia prywatnego bez naruszenia odpoczynku dobowego. Dlatego jedynie odpracowanie wyjścia prywatnego po zrealizowaniu pełnej normy dobowej albo tygodniowej, ale z zachowaniem prawa pracownika do odpoczynku, nie będzie traktowane jako praca w nadgodzinach (jeżeli nie złoży on pisemnego wniosku, o którym mowa wyżej). Nie można też odpracować kilkugodzinnego wyjścia prywatnego z pracy w sobotę. Oznaczałoby to bowiem, że podwładny musiałby pracować sześć dni w tygodniu, co jest sprzeczne z zasadą pięciodniowego tygodnia pracy. Gdyby jednak pracownik wziął cały dzień wolny jako dzień dodatkowy (czyli faktycznie w danym tygodniu pracy pracował cztery dni robocze), to oznacza, że mógłby takie całodniowe wyjście odpracować w sobotę. Nie zmieniłoby to bowiem wymiaru jego tygodniowego czasu pracy. Co z wynagrodzeniem Jedną z kluczowych kwestii dla każdego zatrudnionego jest prawo do wynagrodzenia, które w kontekście wyjścia prywatnego ulega pewnym modyfikacjom. Również w tym zakresie przepisy nie przychodzą z pomocą pracodawcom, gdyż nie rozstrzygają wątpliwości dotyczących wpływu wyjść prywatnych na wynagrodzenie. W tym zakresie pomocna może być jedna z podstawowych zasad wnikająca z art. 80. Zgodnie z nią wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną, zaś za czas jej niewykonywania pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko wówczas, gdy przepisy prawa pracy tak stanowią. Oznacza to, że nie we wszystkich przypadkach za czas wyjścia podwładnego w godzinach pracy w sprawach prywatnych pracodawca wypłaci wynagrodzenie. Ma obowiązek udzielić pracownikowi czasu wolnego od pracy za wynagrodzeniem, bez obowiązku jego odpracowywania, tylko w przypadkach szczegółowo wymienionych w przepisach prawa – np. konieczności stawienia się na wezwanie do sądu, prokuratury, policji czy urzędu. Nie można go mylić z wyjściem w celach osobistych, które nie znajdują się w żadnym katalogu wskazanym przez prawo, w tym w rozporządzeniu ministra pracy i polityki socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwienia nieobecności w pracy oraz udzielenia pracownikom zwolnienia od pracy. Oznacza to, że wyjściem prywatnym z pracy wymagającym zgody pracodawcy i ewentualnie odpracowania jest np. wyjście do lekarza. Natomiast wyjście z pracy np. honorowego krwiodawcy w celu oddania krwi to usprawiedliwiona nieobecność w pracy, za którą należy się wynagrodzenie bez konieczności jej odpracowywania. Kłopot z rozliczeniem Kwestia rozliczania wyjść prywatnych jest najmniej kłopotliwa dla pracodawców, którzy wynagradzają pracowników według stawki godzinowej. Pensja stanowi wówczas iloczyn liczby przepracowanych godzin i stawki określonej w treści przepisów płacowych albo wiążącej strony umowy. Zgodnie z tą zasadą, za miesiąc, w którym pracownik skorzystał z wyjścia prywatnego, otrzyma on wynagrodzenie proporcjonalnie pomniejszone. Z kolei za miesiąc, w którym to wyjście odpracował, uzyska odpowiednio podwyższoną pensję. Więcej wysiłku ze strony pracodawcy wymaga odpowiednie naliczanie wynagrodzenia w przypadku wyjść prywatnych osób opłacanych stałą stawką miesięczną. W takiej sytuacji pracownik nie otrzyma wynagrodzenia za czas wyjścia w godzinach pracy. Powinno ono zostać wypłacone łącznie z wynagrodzeniem za miesiąc, w którym wolne zostało odpracowane. Nawet w porze nocnej Wydaje się, że nic nie stoi na przeszkodzie, aby pracownik odpracował brakujący czas pracy w porze nocnej. Jednak za taką pracę będzie mu przysługiwał dodatek. Cytowany art. 151 § 2 1 nie wyłącza bowiem – odmiennie niż w przypadku nadgodzin – obowiązywania przepisów dotyczących dodatku za pracę w porze nocnej. Jeżeli przez to odpracowanie nie zostaną naruszone przysługujące pracownikowi normy dobowego oraz tygodniowego odpoczynku, nie ma znaczenia, kiedy odpracuje on czas wolny. Zdaniem autorki Karolina Stawicka, adwokat, kieruje praktyką prawa pracy w kancelarii Bird & Bird Biorąc pod uwagę szczątkowy charakter regulacji prawnych dotyczących wyjść prywatnych oraz dość dużą elastyczność pracodawcy w przyjęciu konkretnego modelu w swoim zakładzie, rekomendowane jest, aby pracodawcy przyjęli stałe i transparentne rozwiązania w tym zakresie, np. poprzez włącznie ich do wewnętrznych regulaminów. Jedynie wtedy zarówno pracownicy, jak i działy kadrowo-płacowe będą miały jasność, jak w danym zakładzie należy traktować takie wyjścia i jakie są ich konsekwencje dla organizacji i czasu pracy oraz wpływ na wynagrodzenie osoby korzystającej z takich wyjść. Za wcześnie na wersję on-line Regulacja kodeksowa dotycząca formy pisemnej wniosku o zgodę na wyjście prywatne nie odpowiada wyzwaniom świata współczesnego i trendowi cyfryzacji wszelkich dokumentów, w tym płacowo-kadrowych. Posiłkując się przepisami kodeksu cywilnego należy uznać, że o zachowaniu formy pisemnej decydować będzie umieszczenie własnoręcznego podpisu pracownika pod wnioskiem albo opatrzenie go bezpiecznym podpisem elektronicznym, weryfikowanym przy pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu. Zasadniczo pracownicy nie dysponują bezpiecznym podpisem elektronicznym, więc pracodawcy pozostaje przyjmowanie takich wniosków podpisanych w oryginale przez podwładnego.
odpracuje w okresie 1 miesiąca czasu na wyjścia prywatne pracodawca odliczy w pełnej wysokości kwotę wypłaconą w poprzednim terminie płatności za okres nieobecności w pracy zgodnie z art. 87* 7 Kodeksu Pracy. 21 Nieobecność pracownika w pracy powinna być odnotowana w liście obecności z
Prywatne wyjścia pracownika w godzinach pracy za zgodą pracodawcy są traktowane jako czasowa usprawiedliwiona nieobecność w pracy. Zasady udzielania tego rodzaju zwolnień od pracy, powinny być uregulowane w przepisach wewnątrzzakładowych obowiązujących u danego pracodawcy. Przepisy te powinny określać, w jakich przypadkach i w jaki sposób pracownik może wnioskować o udzielenie zgody na prywatne wyjście w czasie godzin pracy, kto może wyrazić zgodę na taki wniosek i co najważniejsze, czy za ten czas pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia, czy też jest zobowiązany do odpracowania czasu nieobecności. Niektórzy pracodawcy w aktach wewnątrzzakładowych dodatkowo zawierają zapisy mówiące o tym, że czas odpracowania prywatnych wyjść nie jest pracą w godzinach nadliczbowych. Pracodawcy w ten sposób chcą uniknąć, aby podwójnie płacić pracownikom – raz za czas, w którym podwładni są nieobecni w pracy w związku z załatwianiem własnych spraw i dodatkowo za godziny, w których odpracowują oni prywatne wyjście. Niektórzy eksperci prawa pracy uważają jednak, że takie zapisy są niezgodne z prywatnych wyjśćKwestia związana z udzieleniem czasu wolnego na wniosek pracownika była już przedmiotem jednego z orzeczeń Sądu Najwyższego. Zgodnie z wyrokiem z 19 listopada 2003 r. (I PK 476/02), jeśli z inicjatywy pracownika została mu udzielona przerwa w pracy w celu załatwienia spraw osobistych, za jej czas nie przysługuje wynagrodzenie, a za czas jej odpracowania w tym samym dniu nie przysługuje pracownikowi rekompensata. W świetle powyższego wyroku przyjmuje się zatem, że jeśli pracownik odpracowuje prywatne wyjście w tym samym dniu, w którym korzystał z czasu wolnego, nie dochodzi do pracy w godzinach szczegółowych zagadnień dotyczących czasu pracy znajdziesz w książce Łukasza Prasołka "Rozliczanie czasu pracy - 100 kazusów" >> Pojawiają się jednak opinie, że praca w nadgodzinach wystąpi w przypadku, gdy pracownik będzie odpracowywał czas prywatnego wyjścia w innym dniu, gdyż wtedy dochodzi do przekroczenia dobowej normy czasu pracy. Wątpliwości budzi też odpracowywanie prywatnego wyjścia w dniu wolnym dla pracownika, a wynikającym z zasady średnio 5-dniowego tygodnia pracy. Praca taka nie spowoduje bowiem przekroczenia dobowej ani średniotygodniowej normy czasu pracy. Jednak jeśli pracodawca nie odda pracownikowi w zamian dnia wolnego, może dojść do naruszenia zasady średnio 5-dniowego tygodnia drugiej jednak strony zgodnie z wyrokami Sądu Najwyższego z 23 stycznia 1998 r. (I PKN 239/97) oraz z 31 maja 2001 r. (I PKN 448/00) wykonywanie po godzinach pracy społecznie lub na zasadzie dobrowolności nie musi zostać uznane za pracę w godzinach nadliczbowych. To oznacza, że nie w każdym przypadku wykonywanie pracy poza normalnymi godzinami będzie pracą w godzinach nadliczbowych. Dodatkowym argumentem przemawiającym za tym, że czas odpracowywania prywatnych wyjść nie stanowi nadgodzin, jest to, iż nie zachodzą okoliczności, które dopuszczają pracę w nadgodzinach zgodnie z treścią art. 151 § 1 tj. pojawiły się szczególne potrzeby pracodawcy lub powstała konieczność prowadzenia akcji ratowniczej w celu ochrony życia lub zdrowia ludzkiego, ochrony mienia lub środowiska albo usunięcia jako nadgodziny – stanowisko inspekcji pracyRozwiązaniem problemu, jak należy traktować czas odpracowywania prywatnych wyjść z pracy, zajął się Główny Inspektorat Pracy. W swoim stanowisku z 7 grudnia 2010 r. (nr GPP¬459¬4560¬80¬1/10/PE/RP) w sprawie powstania godzin nadliczbowych przy odpracowywaniu prywatnych wyjść jednoznacznie uznaje czas odpracowywania za godziny nadliczbowe. Zdaniem PIP, jeśli odpracowywanie prywatnych wyjść spowoduje przekroczenie norm czasu pracy, np. dobowej normy czasu pracy, mamy do czynienia z nadgodzinami, które pracodawca jest zobowiązany pracownikowi zrekompensować. Dodatkowo w powyższym stanowisku podkreślono, że zapisy w przepisach wewnątrzzakładowych o tym, że odpracowywanie prywatnych wyjść nie jest pracą w godzinach nadliczbowych, są niezgodne z prawem. W ocenie PIP pracodawcy nie są jednak zobowiązani do tego, aby podwójnie płacić pracownikom, ponieważ podwładnemu, który korzysta z czasu wolnego w związku z załatwieniem spraw osobistych, nie przysługuje wynagrodzenie, gdyż w związku z treścią art. 80 wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną, a za czas jej niewykonywania pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko wówczas, gdy przepisy prawa pracy tak stanowią. Pracodawcy mają jednak możliwość zawarcia w aktach wewnątrzzakładowych regulacji korzystniejszych, a więc wprowadzenia zapisów stanowiących o tym, że za czas takiej przerwy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia. Jeśli jednak pracodawca nie chce płacić, warto, by informację taką zawarł w przepisach od pracy >>PrzykładPracownik firmy produkcyjnej, który świadczy pracę od poniedziałku do piątku od do poprosił przełożonego o wyjście z pracy w poniedziałek o godzinie w celu załatwienia spraw osobistych. Kierownik działający w imieniu pracodawcy wyraził zgodę na opuszczenie stanowiska pracy, ale poinformował pracownika, że zgodnie z przepisami zakładowymi za czas ten nie przysługuje mu wynagrodzenie i dodatkowo jest on zobowiązany do odpracowania czasu jego nieobecności. Pracownik następnego dnia pozostał 3 godziny dłużej w pracy. W świetle stanowiska Państwowej Inspekcji Pracy przepracowane we wtorek dodatkowe 3 godziny stanowią pracę w godzinach nadliczbowych, za które zgodnie z przepisami pracownikowi należy się dodatkowa prawna:art. 151 § 1 Kodeksu pracy. Orzecznictwo:wyrok SN z 23 stycznia 1998 r. (I PKN 239/97, OSNP 1999/1/7), wyrok SN z 31 maja 2001 r. (I PKN 448/00, OSNP 2003/7/177),wyrok SN z 19 listopada 2003 r. (I PK 476/02, OSNP 2004/22/382). Zatrudnianie i zwalnianie pracowników. Obowiązki pracodawców 2022 opuszczenie miejsca pracy w jej godzinach leży w interesie pracownika i nie wymaga przedstawiania w Dziale Spraw Pracowniczych. 3. Ustala się maksymalny dopuszczalny czas zwolnienia z części dnia pracy na 4 godziny. Jeżeli pracownik potrzebuje w danym dniu więcej czasu wolnego powinien skorzystać z urlopu Nie wystarczy wniosek pracownika o wyjście z pracy w celu załatwienia spraw prywatnych. Zarówno wyjście, jak i jego ewentualne odpracowanie trzeba bowiem wskazać w ewidencji czasu pracy. Są 2 sposoby, w jakie można to zrobić. Sprawdź jakie. Testuj Portal i magazyn "Aktualności kadrowe" przez 14 dni! To kompleksowy serwis ekspercki dla osób zajmujących się rozliczeniami z kadrami, który oferuje: Portal – zmiany przepisów, komentarze, porady Magazyn papierowy i elektroniczny Indywidualne konsultacje z ekspertami Newslettery 3 razy w tygodniu E-booki, raporty, zestawienia Wzory dokumentów, wskaźniki, video porady Sprawdź ofertę » Logowanie:
PRZYKŁAD 1. Powrót do zasad powszechnych. Pracownik z 10-letnim stażem w firmie od 2015 r. ma ustalony indywidualny rozkład czasu pracy i pracuje w godzinach 7.00–15.00, mimo że cała spółka pracuje od 8.00 do 16.00. W sierpniu 2017 r. okazało się, że po odejściu na emeryturę innego pracownika, wykonującego tożsame obowiązki, w

Wyjścia prywatne w godzinach pracy jest czasem, za który nie przysługuje wynagrodzenie. Jednak często odpowiednia kwota nie jest potrącana, gdyż pracodawca przyjmuje, że zostanie to wyrównane przy odpracowaniu przez pracownika wyjścia prywatnego. Jeżeli planowane odpracowanie nie odbędzie się, może dojść do nadpłaty wynagrodzenia, którą w pewnych sytuacjach trudno będzie odzyskać. Na pisemny wniosek pracownika pracodawca może zwolnić go z pracy na określony czas w celu załatwienia sprawy osobistej. W takiej sytuacji po stronie pracownika powstaje zobowiązanie do odpracowania czasu zwolnienia. Jednak czas odpracowania nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych nawet wówczas, gdy prowadzi do przekroczenia norm czasu czas odpracowania wyjścia prywatnego nie stanowił nadgodzin, powinny zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj.:- zwolnienie zostało udzielone na pisemny wniosek pracownika,- czas odpracowania nie narusza prawa do minimalnych odpoczynków dobowych i tygodniowych. Księgowość i Kadry poleca artykuł Wyjścia prywatne pracowników a wysokość wynagrodzeniaArtykuł opisuje jak wyjścia prywatne w godzinach pracy wpływają na wynagrodzenie, a w szczególności:Kiedy pracownik może załatwiać sprawy prywatne w godzinach pracyTermin odpracowania zwolnieniaOdpracowanie w innym miesiącu Brak potrącenia za czas wyjść prywatnychDochodzenie zapłaty wynagrodzenia członka rady nadzorczejZapraszamy do dyskusji na forum o podatkach Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE

Tyle, że zgodnie z powołanym powyżej przepisem art. 151 §2(1) kodeksu pracy praca ponad 8 godzin na dobę, ale powodowana koniecznością odpracowania wyjścia prywatnego, nie jest pracą w godzinach nadliczbowych. A więc wyjścia prywatne w godzinach pracy są dopuszczalne jak najbardziej.
Każdy pracownik może poprosić pracodawcę o zwolnienie z pracy w celu załatwienia różnych swoich spraw. Jednak czas wyjścia prywatnego należy odpracować lub przygotować się na potrącenie z wynagrodzenia. Wyjście prywatne w czasie pracy Wyjścia prywatne to inaczej zwolnienia od pracy w celu załatwienia spraw osobistych. Wyjścia takie wymagają złożenia przez pracownika wniosku i zaakceptowania go przez przełożonego. Przepisy nie regulują jednak ani treści takiego wniosku, ani sposobu i terminu jego złożenia. Prawo pozostawia tu dużą swobodę, dlatego sprawy związane z udzielaniem takich zwolnień są często uregulowane w wewnętrznych przepisach, np. w regulaminie pracy. Przykład 1. Pan Adam otrzymał telefon od żony, która miała wypadek samochodowy. W związku z tym o godzinie 13:00 poprosił przełożonego o zwolnienie z pracy do końca dnia, czyli na 2 godziny wcześniej (powinien pracować do godziny 15:00). Przełożony poprosił o złożenie wniosku o wyjście prywatne i zadeklarowanie, czy pan Adam zamierza odpracować czas zwolnienia, a następnie zaakceptował wniosek pracownika. Samowolne opuszczenie miejsca pracy jest ciężkim naruszeniem obowiązków pracowniczych. Dlatego pracownik powinien pamiętać o poinformowaniu przełożonego o wyjściu prywatnym. Co ważne, pracodawca nie ma obowiązku się na nie zgodzić. Przykład 2. Pani Joanna miała umówioną wizytę u kosmetyczki o godzinie 14:30 (powinna pracować do godziny 16:00). Dlatego poprosiła przełożonego o możliwość wcześniejszego wyjścia z pracy. Przełożony uznał, że powód jest zbyt błahy i nie wyraził zgody na wyjście nie ma obowiązku zgodzić się na wyjście prywatne pracownika. Odpracowanie wyjścia prywatnego Wyjście prywatne pracownik może odpracować, ale jest to nieobowiązkowe i zależy od decyzji zatrudnionego. Odpracowywanie wcześniejszego wyjścia powinno nastąpić do końca okresu rozliczeniowego. Jednak gdy z jakichś względów nie jest to możliwe, pracodawca może wymagać podpisania zobowiązania do odrobienia godzin pracy w kolejnym okresie rozliczeniowym. Zgodnie z przepisami Kodeksu pracy odpracowanie nie stanowi pracy w nadgodzinach, a więc nie uprawnia do dodatkowej rekompensaty z tego tytułu. By czas odpracowywania prywatnego wyjścia z pracy nie liczył się jako godziny nadliczbowe, wniosek o wyjście prywatne musi zostać złożony w formie pisemnej. Przykład 3. Pani Joanna przychodzi do pracy na godzinę 8:00, następnie na swój pisemny wniosek w godzinach od 12:00 do 14:00 załatwia swoje prywatne sprawy, po czym wraca do zakładu pracy i kontynuuje pracę do godziny 18:00, zamiast normalnie do godziny 16:00. W tym przypadku praca ponad standardowe godziny nie jest pracą w godzinach nadliczbowych. Ponadto jeżeli pracownik decyduje się na odpracowanie wyjścia prywatnego, to nie może ono naruszać prawa do 11-godzinnego odpoczynku dobowego i 35-godzinnego odpoczynku tygodniowego. Odpracowanie wyjścia prywatnego nie powinno następować w dni wolne od pracy: z tytułu 5-dniowego tygodnia pracy, niedziele i święta wolne od pracy, ponieważ wtedy pojawiłby się obowiązek oddania kolejnego dnia wolnego od pracy. Przykład 4. Pan Witold w poniedziałek 24 sierpnia 2020 roku wyszedł z pracy 6 godzin wcześniej. Złożył odpowiedni wniosek, w którym poinformował, że odpracuje wyjście prywatne 25, 26 oraz 27 sierpnia 2020 roku, zostając w te dni dłużej – codziennie po 2 godziny. Odpoczynek dobowy został zachowany, więc pracodawca zgodził się na wyjście prywatne i jego odpracowanie w proponowanych terminach. Jeżeli wyjście prywatne pracownika i odpracowanie tego wyjścia przypada w tym samym miesiącu, wtedy podczas wyliczania wynagrodzenia nie ma potrzeby dokonywać dodatkowych obliczeń, a wynagrodzenie pracownika pozostaje niezmienione. Odmiennie jest, gdy pracownik odpracował wyjście prywatne w innym miesiącu. W takim przypadku podczas wyliczania wynagrodzeń: w miesiącu, w którym nastąpiło wyjście w celach prywatnych, wynagrodzenie podlega odpowiedniemu obniżeniu; w miesiącu odpracowania wyjścia prywatnego kwotę wynagrodzenie należy powiększyć o godziny, w których pracownik odpracował to wyjście. Przy różnych wymiarach czasu pracy w poszczególnych miesiącach takie wyliczenie prowadzić będzie do otrzymania różnych kwot wynagrodzenia. Oznacza to, że obniżenie pensji za prywatne wyjście może nie być równe kwocie wynagrodzenia za czas przepracowany. Natomiast jeśli pracownik otrzymuje wynagrodzenie godzinowe, akordowe lub prowizyjne, wówczas powyższych wyliczeń przy wyjściach prywatnych wykonywać nie trzeba. Przykład 5. Pani Dorota jest zatrudniona na cały etat z wynagrodzeniem zasadniczym 6000 zł brutto. W sierpniu 2020 roku skorzystała z wyjścia prywatnego i nie było jej w pracy przez 2 godziny. Czas ten odpracowała we wrześniu 2020 roku. Wynagrodzenie za pracę w sierpniu: 6000 zł : 160 (godziny do przepracowania w sierpniu) = 37,50 zł; 37,5 zł x 2 (godziny wyjścia prywatnego) = 75 zł; 6000 zł – 75 zł = 5 925 zł. Wynagrodzenie za pracę we wrześniu: 6000 zł : 176 (godziny do przepracowania we wrześniu) = 34,09 zł; 34,09 zł x 2 (godziny wyjścia prywatnego) = 68,18 zł; 6000 zł + 68,18 zł = 6068,18 zł. Pani Dorota za odpracowany czas dostała o 6,81 zł mniej (75 zł – 68,18 zł), niż potrącono jej z tytułu prywatnego wyjścia; jest to wyliczenie prawidłowe. Potrącenie z wynagrodzenia za czas wyjścia prywatnego Wyjścia prywatnego pracownik nie musi odpracować. Natomiast przepisy nie przyznają mu prawa do wynagrodzenia za czas wyjść prywatnych, a zatem co do zasady powinno być ono za ten czas potrącone. Wyjścia prywatne mają zatem charakter nieodpłatny, chyba że kwestia ta została odmiennie uregulowana w przepisach przysługuje za pracę wykonaną, natomiast za czas nieświadczenia pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia, tylko gdy przewidują to przepisy prawa pracy. Przykład 6. Pan Tomasz pracuje na cały etat z wynagrodzeniem 4000 zł brutto. W sierpniu 2020 roku skorzystał z wyjścia prywatnego i nie było go w pracy przez 5 godzin. Pan Tomasz nie będzie odpracowywał tego wyjścia. Pracodawca w sierpniu wypłaci mu pomniejszone wynagrodzenie: 4000 zł : 160 (godziny do przepracowania w sierpniu) = 25 zł 25 zł x 5 (godziny wyjścia prywatnego) = 125 zł 4000 zł –125 zł = 3875 zł. Pan Tomasz w sierpniu otrzyma wynagrodzenie w wysokości 3875 zł brutto. Potrącenie z wynagrodzenia z tytułu wyjścia prywatnego bez zgody pracownika jest możliwe jedynie w miesiącu, w którym miało ono miejsce, oraz w kolejnym. W innym terminie jest to możliwe wyłącznie za pisemną zgodą pracownika. Jeśli pracownik nie wyrazi takiej zgody, pracodawca może dochodzić swych roszczeń wyłącznie na drodze sądowej. Przykład 7. Pani Karolina w sierpniu wyszła z pracy wcześniej o 1 godzinę i tego nie odpracowała. W sierpniu i we wrześniu pracodawca nie potrącił jej tego wyjścia prywatnego z wynagrodzenia. Potrącenie z wynagrodzenia sierpniowego możliwe będzie do wykonania, z tytułu wyjścia prywatnego, w wynagrodzeniu za październik dopiero po wyrażeniu zgody przez panią Karolinę. Pracownicy czasami korzystają z wyjść prywatnych w godzinach pracy. Pracodawcy muszą natomiast znać zasady, na jakich pracownicy mogą ten czas odpracować, a także wiedzieć, jak wygląda potrącenie czasu nieprzepracowanego z wynagrodzenia pracownika. Potrącenie z wynagrodzenia czasu wyjścia prywatnego w systemie W systemie można w łatwy sposób dokonać potrącenia z wynagrodzenia za czas wyjścia prywatnego. W zakładce KADRY » PRACOWNICY » SZCZEGÓŁY PRACOWNIKA » CZAS PRACY wprowadza się informacje na temat czasu pracy. W zależności od indywidualnych potrzeb można wprowadzać zmiany w liczbę godzin pracy poprzez AKCJE » GODZINY PRACY. Jeżeli pracownik skorzystał z wyjścia prywatnego i ustalił z pracodawcą, że czas ten nie będzie obrabiany, dzięki opcji POTRĄCANE czas taki może zostać potrącony z wynagrodzenia, o czym więcej w artykule Ewidencja czasu pracy w systemie

Natomiast czas, w którym pracownik odpracowuje swoje prywatne wyjście w pełnym zakresie podlega wliczeniu do czasu pracy. Dlatego też w przypadku zwolnienia pracownika zatrudnionego w podstawowym systemie czasu pracy w pełnym wymiarze czasu pracy, z części dnia pracy, na jego wniosek, pracodawca może zobowiązać pracownika do

Przepisy Kodeksu pracy umożliwiają udzielenie pracownikowi czasu wolnego w celu załatwienia prywatnej sprawy. Jakie są zasady jego odrabiania? I co z wynagrodzeniem? Pracownik chcący skorzystać z możliwości zwolnienia od pracy na załatwienie prywatnej sprawy, musi zwrócić się do pracodawcy z pisemnym wnioskiem. Ustawodawca nie reguluje wprost maksymalnej możliwej długości wyjścia. Może ono trwać pół godziny, a nawet 8 godzin. Wszystko zależy od pracodawcy, który w żaden sposób nie jest zobligowany do uwzględniania wniosku pracownika. Jego decyzja o udzieleniu pracownikowi zgody na wyjście prywatne jest uzależniona jedynie od jego dobrej woli. Odrobienie wyjścia prywatnego Kodeks milczy również w kwestii odrobienia wyjścia prywatnego. Przyjmuje się, że zobowiązanie pracownika do odrobienia wyjścia prywatnego nie wymaga zachowania formy pisemnej. Może się to odbyć na podstawie e-maila czy po prostu rozmowy. Termin odrobienia wyjścia prywatnego nie jest również uregulowany w żadnej ustawie. Nie musi ono mieć miejsca w tym samym okresie rozliczeniowym (czyli zazwyczaj w tym samym miesiącu). Strony mogą ustalić, że pracownik w czerwcu odrobi wyjście prywatne, które miało miejsce w maju. Może je również odrobić podczas tej samej dniówki roboczej. Dla przejrzystości kwestie odrabiania wyjść prywatnych pracodawcy powinni mieć uregulowane w regulaminie pracy, lub jeśli zakład pracy nie jest obowiązany do jego tworzenia, w zarządzeniach lub innych aktach wewnątrzzakładowych. Nic nie stoi na przeszkodzie, by pracodawca zastrzegł, że wyjścia prywatne muszą być odrabiane w tym samym miesiącu. Należy jednak bezwzględnie pamiętać o zachowaniu 11-godzinnego dobowego i 35-godzinnego tygodniowego odpoczynku. Przykład 1: Marcin poprosił swojego pracodawcę o udzielenie zgody na wyjście prywatne w środę w godzinach od 11 do 16. Jednocześnie zobowiązał się, że odrobi je tego samego dnia w godzinach od 16 do 22. Zgodnie z harmonogramem pracy w czwartek Marcin ma zaplanowane rozpoczęcie pracy o godz. 8. W związku z tym pracodawca nie powinien wyrażać zgody na godziny zaproponowane przez Marcina, ponieważ nie zostanie zachowany 11-godzinny dobowy odpoczynek. Warto przytoczyć również art. 151 §2[1] Kodeksu pracy, który wskazuje, że odpracowanie zwolnienia od pracy udzielonego na pisemny wniosek pracownika w celu załatwienia spraw osobistych nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych. Przykład 2: W związku z wizytą u lekarza Marysia zwróciła się do swojego pracodawcy z wnioskiem o udzielenie pozwolenia na wyjście prywatne w poniedziałek w godzinach od 8 do 9:30. Nominalne godziny pracy Marysi trwają od 8 do 16. Marysia zobowiązała się do odrobienia wyjścia prywatnego tego samego dnia, w związku z tym w poniedziałek Marysia będzie świadczyć pracę do godziny 17:30. W tym przypadku roszczenie o zapłatę za pracę w godzinach nadliczbowych nie będzie zasadne. W przypadku pracowników pracujących w podstawowym systemie czasu pracy od poniedziałku do piątku, pracodawca nie powinien wyrażać zgody na odrobienie wyjścia prywatnego w sobotę. Naruszy to wówczas zasadę 5-dniowego tygodnia pracy. Gdyby pracodawca wyraził na to zgodę, pracownik nabyłby prawo do dnia wolnego za świadczenie pracy w sobotę. Jeśli odbiór dnia wolnego nie byłby możliwy, pracodawca musiałby zrekompensować pracownikowi pracującą sobotę, wypłacając wynagrodzenie za czas przepracowany i dodatek w wysokości 100% za każdą przepracowaną godzinę. Co z wynagrodzeniem? W związku z tym, że wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną, nic nie stoi na przeszkodzie, aby pracodawca pomniejszył wynagrodzenie pracownika, który nie przepracował całej dniówki z powodu wyjścia prywatnego. Przykład 3: Z powodu przeziębienia, w styczniu Alicja zawnioskowała o wyjście prywatne w piątek w godzinach od 12 do 16. Alicja do końca stycznia nie zdążyła go odrobić, ponieważ cały miesiąc przebywała na zwolnieniu lekarskim. Po powrocie do pracy ustaliła z pracodawcą, że odrobi 4 godziny wyjścia prywatnego w lutym. Dlatego 7 i 8 lutego Alicja pracowała od 8 do 18. Alicja jest wynagradzana stawką 4000 zł brutto. Jak będzie wyglądać rozliczenie wynagrodzenia Alicji za styczeń i luty? STYCZEŃ Liczba godzin do przepracowania – 176 godz. 4000 zł : 176 godz. = 22,72 zł 22,72 zł * 4 godz.= 90,91 zł Wynagrodzenie zasadnicze za styczeń – 3 909,09 zł Wynagrodzenie za styczeń zostało pomniejszone o 4 godziny nieodrobionego wyjścia prywatnego. LUTY Liczba godzin do przepracowania – 160 godz. Liczba godzin przepracowanych przez Alicję – 164 4000 zł : 160 godz. = 25 zł 25 zł * 4 godz. = 100 zł Wynagrodzenie zasadnicze za luty – 4100 zł Wynagrodzenie za luty uwzględnia 4 godz. dodatkowej pracy z powodu odrobienia wyjścia prywatnego za styczeń. Należy jednak pamiętać, że dodatkową praca 7 i 8 lutego nie jest pracą w godzinach nadliczbowych i nie przysługuje za nią dodatek 50%.
› odpoczynek po zakończeniu podróży w godzinach nocnych czas pracy pracownikÓw zarzĄdzajĄcych w imieniu pracodawcy zakŁadem pracy oraz kierownikÓw wyodrĘbnionych komÓrek organizacyjnych dyŻur poza normalnymi godzinami pracy- zasady rekompensaty wyjŚcia prywatne w czasie pracy: - Pracownica wyszła z pracy 2 godziny wcześniej za zgodą pracodawcy. Chcemy, aby je odpracowała w wolną dla niej sobotę (pracuje od poniedziałku do piątku). Czy to możliwe? – pyta czytelnik. Nie. Takie polecenie spowodowałoby naruszenie zasady przeciętnie pięciodniowego tygodnia pracy. Pracownik może być – na jego pisemny wniosek – zwolniony z pracy w celu załatwienia sprawy osobistej. Takie „wyjście" musi odpracować w terminie wskazanym we wniosku i zaakceptowanym przez pracodawcę lub jednostronnie przez szefa wyznaczonym. Czytaj także: Możliwości wcześniejszego wyjścia z pracy jest kilka Odpracowanie – zgodnie z art. 151 § 21 – nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych, niezależnie od tego, w jakich godzinach zostanie zlecone. Ten czas może przypadać zarówno po zakończonym dniu pracy, jak też przed jego rozpoczęciem. Nie ma znaczenia, że najczęściej przed godziną rozpoczęcia pracy trwa jeszcze poprzednia doba pracownicza (którą stanowią 24 godziny od momentu rozpoczęcia pracy, więc przy stałych godzinach pracy nowa doba zaczyna się dopiero z godziną rozpoczynania pracy). Wyłączenie spod pojęcia nadgodzin jest bowiem pełne. To, że czas odpracowania nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych nie oznacza jednak, że to nie jest praca. Szczególne jej traktowanie dotyczy tylko niekwalifikowania jej jako pracy nadliczbowej. Natomiast w pozostałym zakresie jest to - czas pracy, - płatny (pracownik nie nabywa zaś wynagrodzenia za czas wyjścia prywatnego), - nie może naruszać odpoczynków minimalnych, - przysługują za niego inne – poza rozliczaniem nadgodzin – świadczenia wynagrodzeniowe (np. dodatek za pracę w porze nocnej, jeżeli w takim przedziale czasu wyznaczone zostało odpracowanie). W opisanej sytuacji na przeszkodzie wyznaczeniu odpracowania na sobotę stoi zasada przeciętnie pięciodniowego tygodnia pracy. Wynika z niej, że średnio w każdym tygodniu okresu rozliczeniowego pracownik powinien pracować maksymalnie 5 dni oraz mieć 2 dni wolne. Pierwszym dniem wolnym jest niedziela (dzień ustawowo wolny do pracy). W przypadku pracowników wykonujących dozwoloną pracę niedzielną, za taki dzień należy uznać dzień wolny udzielony w zamian za pracę w niedzielę. Dniem wolnym wynikającym z zasady przeciętnie pięciodniowego tygodnia pracy jest zaś drugi dzień w tygodniu, wyznaczony na jakikolwiek dzień przypadający poza niedzielą (lub odpowiednio – dniem wolnym wyznaczonym za pracę w niedzielę). „Przeciętnie" to nie w każdym tygodniu, ale średnio w okresie rozliczeniowym. W pełni możliwe jest świadczenie pracy np. przez 3 tygodnie z rzędu przez 6 dni tygodniowo, a w kolejnych trzech tygodniach przypadających na ten sam okres rozliczeniowy – po 4 dni na tydzień. Pracownica, której dotyczy pytanie, pracuje od poniedziałku do piątku. Sobota jest zatem dla niej stałym dniem wolnym. Dodatkowa sobotnia praca – mimo że nie byłaby kwalifikowana jako praca w godzinach nadliczbowych – doprowadziłaby do naruszenia minimalnej liczby dni wolnych od pracy w okresie rozliczeniowym. Stanowiłoby to wykroczenie przeciwko przepisom o czasie pracy. Odpracowanie w sobotę (w sytuacji, gdy jest ona stałym dniem wolnym od pracy) byłoby możliwe wówczas, gdyby pracownik w ramach wnioskowanego zwolnienia w celu załatwienia spraw osobistych uzyskał cały dzień wolny. W takiej bowiem sytuacji nie zostałaby naruszona zasada przeciętnie pięciodniowego tygodnia pracy. —Marek Rotkiewicz, prawnik Podobno wygładzanie ustawianie w planie pracy w TNA, nie powoduje zmiany danych przesyłanych do Optima i nadal przesyłane są oryginalne godziny wejścia i wyjścia. W jaki sposób wygładzić czas tak, aby wejście 7:56 i wyjście 16:07 nie było traktowane jako nadgodziny przy obliczaniu listy płac w Comarch ERP Optima? Rozwój karieryPrzepustka na wyjście z pracy w celach prywatnychAutor: Zespół redakcyjny Indeed9 czerwca 2022Musisz załatwić prywatną sprawę w godzinach pracy i nie wiesz, co należy zrobić? Rozwiązaniem takiej sytuacji jest uzyskanie przepustki. Taki dokument umożliwia opuszczenie stanowiska pracy bez narażania się na poważne konsekwencje związane z obowiązkami tego artykułu dowiesz się, czym jest przepustka w pracy oraz jak napisać wniosek, który umożliwi Ci opuszczenie stanowiska w godzinach pracy. Dowiesz się też, kiedy należy odrobić nieprzepracowane prywatne w czasie pracy — kiedy jest możliwe?Opuszczenie stanowiska bez specjalnej przepustki umożliwiającej załatwienie prywatnych spraw w czasie pracy może nieść za sobą poważne konsekwencje. Do podstawowych zadań pracownika należy przestrzeganie obowiązków pracowniczych opisanych w Kodeksie pracy. Jednym z nich jest praca w wyznaczonych możesz dobrowolnie, bez poinformowania przełożonego, opuszczać swojego stanowiska. Nie oznacza to jednak, że nie masz żadnych możliwości załatwienia prywatnej sprawy w trakcie do lekarza z dzieckiem czy wizyta w Urzędzie Skarbowym to wystarczająco ważne powody do wyjścia z pracy. Szczególnie jeśli pracujesz w trybie jednozmianowym i masz stałe godziny pracy. Tak naprawdę wyrażenie zgody na opuszczenie stanowiska w trakcie pracy jest dobrą wolą przełożonego. Istnieją jednak sytuacje, w których nie może on odmówić wydania przepustki. Są to między innymi:wezwanie na przesłuchanie,rozprawa w sądzie,wezwanie do że w tych przypadkach pracodawca nie może odmówić wydania przepustki, swoją nieobecność musisz odpracować. Jeśli tego nie zrobisz, Twoje wynagrodzenie zostanie czasu pracyKażdy przedsiębiorca zatrudniający pracowników ma obowiązek prowadzenia ewidencji czasu pracy. Zapis na ten temat znajduje się w art. 149. Kodeksu pracy:Pracodawca prowadzi ewidencję czasu pracy pracownika do celów prawidłowego ustalenia jego wynagrodzenia i innych świadczeń związanych z pracą. Pracodawca udostępnia tę ewidencję pracownikowi, na jego dokument pomaga w obliczeniu miesięcznego wynagrodzenia oraz kontrolowaniu nadgodzin, urlopów, zwolnień lekarskich, a także przepustek na załatwienie spraw osobistych. Dlatego tak ważne jest, aby informować pracodawcę o chęci opuszczenia swojego stanowiska w trakcie standardowych godzin na załatwienie sprawy osobistejChcąc opuścić stanowisko pracy z powodów prywatnych, musisz zwrócić się z prośbą do swojego pracodawcy. Prośba może zostać przedstawiona ustnie, ale lepiej, jeśli sporządzisz wniosek w formie o wydanie przepustki w pracy powinien zawierać:datę;imię i nazwisko;zajmowane stanowisko pracy;uzasadnienie wyjścia z pracy;informację o planowanym terminie odpracowania nieobecności;Twój podpis;podpis pracodawcy, który potwierdzi wydanie zgody na wyjście z przedstawiamy dwa przykłady wniosków o wydanie NowakSpecjalistka ds. kadr i płacWniosek o wydanie przepustkiZwracam się z uprzejmą prośbą o wydanie przepustki na opuszczenie stanowiska pracy w celu załatwienia sprawy prywatnej w dniu r. w godzinach od 10:00 do 12:00. Zobowiązuję się odpracować nieobecność w dniu poważaniemAnna NowakPrzykład KowalskiMagazynierWniosek o wydanie przepustkiProszę o wyrażenie zgody na wyjście z pracy w dniu r. w godzinach od 10:00 do 13:00. Prośbę argumentuję koniecznością odebrania mojej żony ze szpitala. Nieobecność zostanie odpracowana tego samego poważaniemKrzysztof KowalskiOdpracowanie wyjścia z pracyJeśli uzyskasz zgodę na wyjście z pracy, konieczne będzie odpracowanie nieobecności. Za godziny, w których pracownik nie świadczy pracy, nie wypłaca się wynagrodzenia. Dzięki odrobieniu nieobecności wymiar Twojego czasu pracy będzie się zgadzał, a pensja nie zostanie pracy nie reguluje czasu, w jakim należy odrobić godziny poświęcone na wyjście w celach prywatnych. Jest to kwestia, którą musisz uzgodnić z pracodawcą. Nieprzepracowane godziny możesz odrobić jeszcze tego samego dnia, zostając po prostu dłużej w pracy. Jeśli jednak wyjdziesz wcześniej i nie planujesz już tego dnia powrotu do pracy, nieobecność może zostać odrobiona w innym terminie. W takim wypadku musisz ustalić z przełożonym dzień, w jakim odpracujesz wcześniejsze wyjście z ustalaniu terminu odpracowania nieobecności należy wziąć pod uwagę prawo pracownika, które zapewnia mu minimalny odpoczynek dobowy. Zgodnie z Kodeksem pracy:Pracownikowi przysługuje w każdej dobie prawo do co najmniej 11 godzin nieprzerwanego aby odpracowanie nieobecności nie zakłóciło przerwy, która należy Ci się na zregenerowanie sił i odpoczynek od Anna pracuje na stanowisku tłumacza przysięgłego w urzędzie miasta. Pracuje codziennie w godzinach od 8:00 do 16:00. Pani Anna musi odebrać swoją mamę ze szpitala oddalonego od miejsca pracy o 100 km, w związku z czym chciałaby uzyskać przepustkę na załatwienie sprawy prywatnej w wymiarze 6 zachować prawo do 11 godzin odpoczynku, pracownica w celu odrobienia 6 godzin nieobecności, może dziennie pracować maksymalnie 5 godzin dłużej. Jeśli chciałaby w ciągu jednego dnia odrobić całe 6 godzin zwolnienia z pracy, nie zostałaby zagwarantowana 11-godzinna przerwa, co byłoby niezgodne z Kodeksem a odpracowanie nieobecnościOdpracowanie nieobecności poza wyznaczonym czasem pracy nie wlicza się do pracownik pracuje codziennie od 8:00 do 16:00, ale został w pracy dwie godziny dłużej, aby odpracować wyjście z pracy w celu załatwienia sprawy osobistej, ten czas nie zostanie potraktowany jako nadgodziny. Pracownik nie otrzyma z tego tytułu dodatkowej informacji na temat pracy w godzinach nadliczbowych znajdziesz w artykule Nadgodziny wg Kodeksu pracy: czym są nadgodziny i jak je ochrona pracowników — przepustka w pracyIstnieje grupa pracowników, która jest chroniona szczególnymi przepisami prawa pracy. Pracodawca nie może zmusić tych pracowników do pracy w godzinach nadliczbowych, chyba że sami wyrażą na to zgodę. Do tej grupy zaliczamy:pracowników zatrudnionych na stanowiskach pracy, na których występują przekroczenia najwyższych dopuszczalnych stężeń lub natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia;kobiety w ciąży;pracowników opiekujących się dzieckiem, które nie ukończyło 4. roku wyżej wymienieni pracownicy mogą otrzymać przepustkę na załatwienie prywatnych spraw w czasie pracy? Tak, ale w ich przypadku również konieczne będzie odrobienie nieprzepracowanych godzin. Najłatwiejszym wyjściem z tej sytuacji będzie odpracowanie nieobecności w tym samym Alicja jest pracownikiem opiekującym się dzieckiem, które nie ukończyło 4. roku życia. Chciałaby uzyskać przepustkę w pracy, ponieważ musi udać się z dzieckiem do lekarza. Postanowiła odrobić nieobecność tego samego dnia. Godziny pracy pani Alicji będą wyglądały następująco:7:00–10:00 — praca11:00–12:00 — przepustka na wyjście do lekarza13:00–17:00 — pracaW ten sposób dwugodzinna nieobecność zostanie odrobiona tego samego dnia, a pracownica nie będzie musiała pracować w godzinach innym wypadku pracownik powinien porozumieć się z szefem i wyrazić pisemną zgodę na odrobienie nieobecności w godzinach wyjścia z pracy bez poinformowania pracodawcySamowolne opuszczenie stanowiska pracy bez poinformowania przełożonego może wiązać się z konsekwencjami. Jest to bowiem poważne naruszenie obowiązków pracowniczych zawartych w Kodeksie pracy. Decydując się na taki krok, pracodawca może zdecydować nawet o rozwiązaniu stosunku pracy w trybie natychmiastowym bez zachowania okresu w nagłej sytuacji warto więc poinformować szefa o konieczności wyjścia z pracy z powodów przepustki na załatwienie spraw prywatnych jest dobrą wolą pracodawcy. Przełożeni z reguły nie stwarzają problemów i pozwalają załatwić ważne sprawy osobiste w czasie pracy, o ile takie sytuacje nie zdarzają się nagminnie. Pamiętaj, że każdą nieobecność musisz odpracować, aby móc otrzymać pełne artykuł został opracowany w oparciu o informacje dostępne podczas jego pisania. W związku z tym firma Indeed nie może zagwarantować, że nie uległy one zmianie od czasu opublikowania artykułu. Aby uzyskać najbardziej aktualne informacje na dany temat, należy skorzystać z lokalnych źródeł informacji.
/miejscowość, data/ …………………………………………………. /Imię i nazwisko pracownika/ Wniosek o wyjście w celu załatwienia spraw prywatnych
1) Pracownica wychowująca dziecko w wieku do 4 lat skorzystała z prawa do odmowy pracy powyżej 8 godzin na dobę oraz w godzinach nadliczbowych, przedkładając odpowiednie oświadczenie. Ostatnio wystąpiła z wnioskiem o zgodę na tzw. wyjście prywatne, które zajęło jej 2 godziny. Czy może je odpracować innego dnia? Nadmieniamy, że jest zatrudniona na 3/4 etatu i pracuje zasadniczo po 6 godzin dziennie. Tak, pracownica z pytania może odpracować wskazane zwolnienie w innym dniu. Stosownie do przepisów rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1632), przyczynami usprawiedliwiającymi nieobecność pracownika w pracy są zdarzenia i okoliczności określone przepisami prawa pracy, które uniemożliwiają stawienie się pracownika do pracy i jej świadczenie, a także inne przypadki niemożności wykonywania pracy wskazane przez pracownika i uznane przez pracodawcę za usprawiedliwiające nieobecność w pracy. Okoliczności tzw. prywatne o charakterze krótkotrwałym, nazywane w praktyce kadrowej „wyjściami prywatnymi”, wymagają zgody pracodawcy. Za ten okres nie przysługuje wynagrodzenie, jednak można go „odrobić”, również w innym dniu, bez zagrożenia wystąpienia nadgodzin. Ważne: Nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych czas odpracowania zwolnienia od pracy, udzielonego pracownikowi, na jego pisemny wniosek, w celu załatwienia spraw osobistych (art. 151 § 21 zd. 1 Odpracowanie zwolnienia od pracy nie może jedynie naruszać prawa pracownika do odpoczynku dobowego i tygodniowego (art. 151 § 21 zd. 2 W świetle powyższego, zakaz pracy nadliczbowej obejmujący w sposób względny bądź bezwzględny niektóre grupy pracowników, nie wyklucza odpracowania wyjścia prywatnego. Zwłaszcza nie powoduje tego skutku art. 178 który stanowi jedynie, iż osoby w nim wymienione bezwarunkowo lub warunkowo nie mogą pracować w godzinach nadliczbowych. Jedną z nich jest pracownik wychowujący dziecko w wieku do 4 lat, któremu nie można powierzyć pracy w godzinach nadliczbowych bez jego zgody. Skoro jednak odpracowanie wyjścia prywatnego nie stanowi pracy w takich godzinach, nie powoduje naruszenia omawianego przepisu. Istnieje jednak dodatkowy zakaz ze zbliżonego zakresu – naruszania normy dobowej w określonych systemach i rozkładach. Zgodnie z art. 148 pkt 3 czas pracy pracowników opiekujących się dzieckiem do ukończenia przez nie 4. roku życia, bez ich zgody, nie może przekraczać 8 godzin. Zdaniem resortu pracy skorzystanie z tego przywileju powoduje, że odpracowanie wyjścia prywatnego wymaga odrębnej zgody. MRiPS: Jak czytamy w piśmie z 4 sierpnia 2017 r. udostępnionym naszemu Wydawnictwu 25 września 2017 r.: „(…) w odniesieniu do pracowników opiekujących się dzieckiem do ukończenia przez nie czwartego roku życia możliwość odpracowania udzielonego im tzw. zwolnienia prywatnego, z którym łączyło by się przekroczenie 8-godzinnego wymiaru czasu pracy w danym dniu, wymagałoby uzyskania uprzedniej zgody pracownika. Należy bowiem mieć na uwadze, że przewidziany w art. 148 pkt. 3 zakaz wykonywania przez takiego pracownika (w systemach czasu pracy określonych w art. 135-138, 143 i 144 pracy ponad 8 godzin na dobę (podobnie jak zakaz pracy nadliczbowej wynikający z art. 178 § 2 ma charakter względny i może być uchylony za zgodą pracownika. (…)”. Pewną niedogodnością w okolicznościach z pytania może okazać się co najwyżej limit pracy ponadwymiarowej, o którym mowa w art. 151 § 5 jeśli ustalono go na poziomie dobowym. Może się wówczas zdarzyć, że za czas odpracowania pracownica nabędzie prawo do dodatku, co finansowo nie będzie dla pracodawcy korzystne. Żaden przepis nie pozbawił bowiem statusu godzin ponadwymiarowych czasu omawianego odpracowania. Przykład Przyjmujemy dane z pytania oraz, że zgodnie z umową przekroczenie 7 godzin pracy na dobę uprawnia pracownicę, oprócz normalnego wynagrodzenia, do dodatku do wynagrodzenia, o którym mowa w art. 1511 § 1 Powyższe nie wyklucza odpracowania wyjścia prywatnego w ciągu pierwszych dwóch godzin po zakończeniu przez pracownicę pracy w innym dniu niż miało ono miejsce. Jednak z literalnego brzmienia przepisu wynika, że po stronie pracownicy powstanie prawo do dodatku za ewentualną ósmą godzinę przepracowaną w dobie. Korzystniejszym rozwiązaniem będzie odpracowanie wyjścia prywatnego w dwóch dniach po godzinie na dobę. 2) Konieczność wyjść prywatnych pracownicy z pytania 1 ma powtarzać się co tydzień, dlatego rozważa ona wystąpienie z wnioskiem o indywidualny rozkład czasu pracy. Czy ma do tego prawo? Jeśli tak, to w jaki sposób go ułożyć aby nie dochodziło do naruszania przepisów z zakresu czasu pracy? Pracownica ma prawo wystąpienia o indywidualny rozkład czasu pracy, który jednak nie może naruszać obowiązujących norm. Na pisemny wniosek pracownika pracodawca może ustalić indywidualny rozkład jego czasu pracy w ramach systemu czasu pracy, którym pracownik jest objęty (art. 142 Wiążący jest jednak jedynie wniosek pracownika – opiekuna dziecka wymagającego szczególnej troski, niepełnosprawnego, chyba że jego akceptacji sprzeciwia się organizacja albo rodzaj pracy (art. 1421 Przepis art. 142 nie zwalnia natomiast z przestrzegania dobowej normy czasu pracy, co należy uwzględnić podczas planowania. Przykład Pracownica zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy w systemie podstawowym od poniedziałku do piątku, wystąpiła z wnioskiem o indywidualny system czasu pracy, w którym miałaby pracować w poniedziałek, czwartek i piątek jak dotychczas od 800 do 1600, natomiast we wtorek o dwie godziny krócej, tj. od 800 do 1400, a w środę dłużej, od 600 do 1600. Taki rozkład nie spowoduje wystąpienia godzin nadliczbowych pomimo zaplanowania na środę 10 godzin pracy. Pierwsze dwie roboczogodziny (od 600 do 800) przypadną w dobie wtorkowej i w związku z tym, że pracownica przepracowała w tym dniu tylko 6 godzin, nie doprowadzą do naruszenia normy dobowej (6 godz. + 2 godz. = 8 godz.). Co najwyżej mogą powodować zarzut dwukrotnego rozpoczynania pracy, co dopuszcza się tylko w systemie przerywanym. W okolicznościach z pytania wobec niepełnego wymiaru czasu pracy ryzyko naruszenia normy spada. Indywidualny rozkład czasu pracy może jednak prowadzić do naruszenia limitu dobowego, o którym mowa w odpowiedzi na pierwsze pytanie. Można go jednak ustalić w inny sposób niż względem wymiaru dobowego, co pozwoli uniknąć przekroczeń. Przykład Zakładamy, że pracownica z pytania wystąpiła o rozkład indywidualny, w którym będzie pracowała od poniedziałku do środy od 800 do 1400, w czwartek od 1000 do 1400, a w piątek od 800 do 1600. Rozkład nie prowadzi do przekroczeń normy dobowej, ani limitu godzin ponadwymiarowych (pierwsze dwie godziny w piątek, należy zakwalifikować do doby czwartkowej, która trwała od 1000 do 1000). W innych konfiguracjach, np. w razie zaplanowania na piątek pracy od 600 do 1400, mogłoby jednak dojść do naruszenia limitu. Innym rozwiązaniem jest zastosowanie w miejsce systemu indywidualnego jednego z wariantów tzw. organizacji ruchomej, na wniosek pracownika. Może on przewidywać różne godziny rozpoczynania pracy w dniach, które zgodnie z tym rozkładem są dla pracowników dniami pracy, a ponowne wykonywanie pracy w tej samej dobie nie stanowi godzin nadliczbowych (art. 1401 § 1 i 4 Tu jednak także warto zadbać o to aby limit, o którym mowa w art. 151 § 5 był ustalony inaczej niż względem doby. Przepis art. 1401 § 4 nie wymienia bowiem pracy ponad limit. Źródło: Ubezpieczenia i Prawo Pracy nr 18 (540) z dnia przełożony. Wszelkie wyjścia prywatne należy odnotować w książce wyjść prywatnych, która znajduje się wsekretariacie Urzędu. s. Czas, o którym mowa w ust. 4 powinien być odpracowany przez pracownika, a odpracowanie to nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych. Odpracowanie czasu § l) Wyjścia prywatne w czasie pracy Na wniosek pracownika pracodawca może zwolnić pracownika od pracy w celu załatwienia spraw osobistych. Jak udzielać i rozliczać wyjścia prywatne pracowników - porady ekspertów znajdziesz w tym dziale. Strona głównaKadryCzas pracyWyjścia prywatne w czasie pracy Na wniosek pracownika pracodawca może zwolnić pracownika od pracy w celu załatwienia spraw osobistych. Jak udzielać i rozliczać wyjścia prywatne pracowników - porady ekspertów znajdziesz w tym dziale. TWORZENIE I PROWADZENIE PPK Zapisz się na Newsletter Otrzymuj raz w tygodniu aktualne informacje o zmianach, porady oraz komentarze ekspertów Darmowy e-book wprezencie! Najczęstsze błędy przy tworzeniu i prowadzeniu ppk Wyjście prywatne – podcast#9. Pracownik, który chciałby w godzinach pracy "załatwić" sprawy osobiste może skorzystać z tzw. wyjścia prywatnego, które powinien później odpracować. Data publikacji: 1 grudnia 2019. Czy pracownik może poprosić pracodawcę o zwolnienie od pracy w celu załatwienia spraw osobistych?
Prywatne wyjście w godzinach pracy to konieczność, jeśli chcemy uregulować sprawy urzędowe i inne formalności. Czy w każdej sytuacji wymaga to uzyskania dnia wolnego lub zwolnienia się na kilka godzin? Jak można rozliczyć wyjście prywatne w godzinach pracy? Godziny pracy urzędów, biur i innych instytucji zazwyczaj pokrywają się z czasem, w którym większość osób jest w miejscu pracy. Załatwienie urzędowych spraw prywatnych bądź innych formalności przez pracownika wymaga najczęściej zwolnienia go z części dnia pracy. Warunkiem formalnym jest złożenie pisemnego wniosku z taką prośbą i uzyskanie zgody pracodawcy. Jest to zgoda warunkowa. Pracownik musi każdą nieobecność odpracować. Zadaj pytanie na FORUM Prywatne wyjście a wymiar czasu pracy Dotąd czas zwolnienia – absencji zatrudnionego w pracy, obniżał wymiar czasu pracy. Mimo że nieobecność była uważana za usprawiedliwioną, to nie była płatna. Obniżała więc wynagrodzenie pracownika za dany okres rozliczeniowy. Możliwość odpracowania prywatnego wyjścia istniała de facto tylko w dniu samego wyjścia, co często było po prostu niemożliwe. Odpracowanie w kolejnym lub innym dniu stanowiło już pracę w godzinach nadliczbowych. Powodowało więc po stronie pracodawcy obowiązek zapłaty dodatkowego wynagrodzenia. Uregulowanie prywatnych spraw urzędowych wymagało wzięcia urlopu wypoczynkowego. Zobacz również: Elastyczny czas pracy, czyli dłuższe okresy rozliczeniowe Wyjścia osobiste w 2014 r. Znowelizowana 23 sierpnia 2013 roku ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.) wprowadza nowe zasady rozliczania czasu pracy pracownika zwolnionego na kilka godzin w danym dniu pracy. W nowym stanie prawnym pracownik nie musi już ponosić ujemnych konsekwencji finansowych swojej nieobecności a dla pracodawcy nie powstaje ryzyko dodatkowej zapłaty za pracę w godzinach nadliczbowych. Pracy w godzinach nadliczbowych nie stanowi czas odpracowania zwolnienia od pracy, udzielonego pracownikowi, na jego pisemny wniosek, w celu załatwienia spraw osobistych. Pracownik ma możliwość odpracowania krótkotrwałej nieobecności zostając w dowolnie wybranym dniu dłużej w pracy lub przychodząc do niej odpowiednio wcześniej. Jedynym ograniczeniem jest wymiar prawa do odpoczynku. Odpracowane wyjście nie będzie wywierało żadnego wpływu na wysokość pobieranego wynagrodzenia. Nowa regulacja pozwala na bardziej elastyczne podejście do rozliczania czasu pracy danego pracownika. Ułatwia pogodzenie życia osobistego i zawodowego. Polecamy serwis: Czas pracy Podstawa prawna: Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.). Opisz nam swój problem i wyślij zapytanie.
Przykładowo pracownik pracuje od poniedziałku do piątku, od 8.00 do 16.00. Dla niego nawet nie trzeba tworzyć grafików – on pracuje zawsze w sztywnych godzinach. Nie w każdym zakładzie pracy jednak da się wdrożyć taki system pracy, aby pracownicy pracowali w określonych sztywno godzinach.
Przepisy, które weszły w życie w sierpniu ubiegłego roku pozwalają pracownikom na odpracowanie wyjścia prywatnego z pracy i to bez niebezpieczeństwa wystąpienia nadgodzin. Zainteresowane osoby zobowiązane są złożyć stosowny wniosek i uzyskać zgodę przełożonego. Dotychczas opuszczenie przez pracownika zakładu pracy w celu załatwienia prywatnych spraw było kwestią przysparzającą wiele problemów. W literaturze prezentującej to zagadnienie podkreślano, że odpracowanie przez zatrudnionego godzin nieobecności wiąże się de facto z tym, że świadczy on pracę w nadgodzinach, zatem powinien otrzymać stosowany dodatek. Po wejściu w życie nowelizacji Kodeksu pracy w 2013 r. zawierającej zmiany odnośnie do wyjść prywatnych w czasie pracy i możliwości odpracowania ich zagadnienie to zostało odpowiednio uregulowane – wyjaśniamy, jakie są aktualne zasady. Aktualne zasady – odpracowanie wyjścia prywatnego Wejście w życie wspomnianej nowelizacji uzupełniono i uregulowało prawnie zagadnienie odpracowywania godzin ze zwolnienia od pracy w celu załatwienia spraw osobistych, które wcześniej wzbudzało spore wątpliwości. Przed tą zmianą godziny odpracowywane w ramach prywatnych wyjść z punktu widzenia Kodeksu pracy miały charakter nadgodzin, które to z kolei obligują pracodawcę do wypłacania dodatku za wykonywanie godzin nadliczbowych pracownikowi. Na szczęście od kilku lat nie funkcjonuje już to niekorzystne dla pracodawcy ustalenie. Odpracowywanie zwolnień od pracy Nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych czas odpracowania zwolnienia od pracy, udzielonego pracownikowi, na jego pisemny wniosek, w celu załatwienia spraw osobistych. Art. 151 § 21 Kodeksu pracy Jednocześnie ustawodawca zaznaczył, że ewentualne odpracowanie zwolnienia od pracy nie może naruszać prawa pracownika do odpoczynku dobowego i tygodniowego. Oznacza to swoistego rodzaju ograniczenie, które wskazuje, ile maksymalnie godzin może pracować w ciągu dnia zatrudniony. Co więcej, trzeba zauważyć, że ostateczna liczba godzin, które mógłby w ciągu dnia odpracować zatrudniony, zależy – w tym wypadku – wyłącznie od tego, w jakim systemie jest on zatrudniony. Wyjście prywatne a czas pracy – ile godzin? Jak wspomniano powyżej, ustawodawca dokładnie wskazał granicę godzinową (przez odesłanie do art. 132 i 133 Kodeksu pracy), jaka nie może zostać przekroczona przy odpracowywaniu godzin, w których załatwiał on swoje prywatne sprawy. W przypadku pracy w systemie podstawowym, w którym to obowiązuje 8-godzinna dobowa norma czasu pracy, nie może on odpracować w jednym dniu roboczym więcej niż 5 godzin. Dzieje się tak dlatego, że zgodnie z przepisami podmiot zatrudniający jest zobowiązany pracownikowi zapewnić przynajmniej 11-godzinny odpoczynek dobowy. Bardziej ograniczona będzie możliwość odpracowania przez zatrudnionego godzin wówczas, gdy świadczy on pracę w systemie zrównoważonym. Przyjmując, że pracuje po 12 godzin, będzie mógł każdego dnia odpracować tylko 1 godzinę. W przeciwnym przypadku dojdzie do naruszenia odpoczynku dobowego. Warto wiedzieć! Z punktu widzenia przepisów nie ma przeszkód, aby udzielić pracownikowi zwolnienia od pracy nawet w wymiarze 8 h, czyli całego dnia pracy (w standardowym wymiarze godzinowym), pracownik musi jedynie pamiętać, że zgodnie z prawem powinien odrabianie tego zwolnienia rozłożyć co najmniej na 2 dni. Zwolnienie od pracy w celu załatwienia spraw prywatnych wniosek Należy mieć na uwadze, że możliwość wyjścia z pracy w celach prywatnych oraz odpracowania tego czasu nie oznacza, że pracownik może to zrobić w dowolnym momencie. W tym celu powinien wystąpić do pracodawcy z pisemnym wnioskiem o zwolnienie z wykonywania czynności służbowych na potrzeby załatwienia sprawy prywatnej. Takie działanie najlepiej chroni obie zainteresowane strony, czyli pracownika i pracodawcę. Ten pierwszy nie zostanie oskarżony o niewypłacenie ekwiwalentu za nadgodziny, ten drugi zaś będzie mógł uchronić się przed zarzutem samowolnego opuszczenia stanowiska pracy. Z tego też powodu w firmach prowadzi się ewidencję wyjść prywatnych – dokument zawierający zbiór zwolnień pracowników i godzin ich odpracowania wraz z poświadczeniem zgody pracodawcy i pracownika. Jak wygląda druk wyjścia prywatnego? Składany przez pracownika wniosek o zwolnienie z pracy w celu załatwienia spraw prywatnych powinien zawierać: datę i miejsce sporządzenia dokumentu, dane adresata wniosku, podpis wnioskodawcy stosowną prośbę o zwolnienie z pracy w danych godzinach i terminie wyznaczenie dnia i godzin odpracowania czasu zwolnienia. Specjaliści podkreślają, że w interesie podmiotu zatrudniającego jest uregulowanie tej kwestii w przepisach zakładowych, w tym choćby regulaminie. Jednocześnie eksperci w zakresie prawa pracy wskazują, że w zakładach pracy, w których zatrudnia się poniżej 20 pracowników, zapis taki powinien znaleźć się w informacji o warunkach zatrudnienia. Wcześniejsze wyjście z pracy konsekwencje Pracownicy powinni wiedzieć, że urwanie się z pracy przed określoną godziną jej zakończenia bez ustalenia tego z pracodawcą jest naruszeniem obowiązków pracownika. Podobnie jak spóźnienie do pracy, jest to zachowanie świadczące o nieprzestrzeganiu organizacji i porządku pracy, może więc nieść ze sobą konsekwencje w postaci kary porządkowej. Pracodawca może wówczas udzielić upomnienia lub nagany, potrącenia z pensji, a w najgorszym wypadku, jeśli takie epizody się powtarzają, może być to przyczyną wypowiedzenia umowy o pracę pracownikowi. Z tego względu lepiej zawsze ustalać wyjścia w czasie pracy z przełożonym i udawać się na nie za zgodą pracodawcy, bez względu na to, czy potrzebujemy wcześniej wyjść z pracy przed końcem dnia, czy rano przed zaczęciem pracy, czy może w ciągu dnia.

Data publikacji: 11 stycznia 2021 r. Pytanie: W jaki sposób powinny być dokumentowane wyjścia służbowe i prywatne pracowników niepedagogicznych? Czy na indywidualnej liście obecności, gdzie pracownik zaznacza godzinę rozpoczęcia i zakończenia pracy, może odnotowywać również czas wyjścia prywatnego w godzinach pracy, nie

Odpowiedź: Prywatne wyjścia nie powinny być pokrywane urlopem wypoczynkowym. Uzasadnienie: Zgodnie z art. 151 § 21 ustawy z r. - Kodeks pracy ( z 2016 r. poz. 1666 ze zm.) - dalej nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych czas odpracowania zwolnienia od pracy, udzielonego pracownikowi, na jego pisemny wniosek, w celu załatwienia spraw osobistych. Odpracowanie zwolnienia od pracy nie może naruszać prawa pracownika do odpoczynku dobowego i tygodniowego. Przywołany wyżej przepis, który wszedł w życie r., reguluje zasady odpracowywania tzw. prywatnych wyjść z pracy, umożliwiając pracownikom odpracowanie udzielonego czasu wolnego bez konsekwencji związanych z pracą w godzinach nadliczbowych. Wprowadzenie do Kodeksu pracy art. 151 § 21 dotyczącego odpracowywania prywatnych wyjść z pracy nie oznacza, że w każdym przypadku skorzystania z takiego zwolnienia pracownik ma obowiązek jego odpracowania. Decyzja w tym zakresie należy do pracodawcy. Wspomniany przepis rozstrzyga jedynie istniejące wcześniej wątpliwości związane z polecaniem pracownikom odpracowywania prywatnych wyjść w kontekście wystąpienia pracy w godzinach nadliczbowych. Nieprawidłowe byłoby natomiast pokrywanie nieobecności przez pracowników korzystających z wyjść prywatnych urlopem wypoczynkowym. Należy zauważyć, że urlopu udziela się w dni, które są dla pracownika dniami pracy, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy, w wymiarze godzinowym, odpowiadającym dobowemu wymiarowi czasu pracy pracownika w danym dniu. Udzielenie pracownikowi urlopu w dniu pracy w wymiarze godzinowym odpowiadającym części dobowego wymiaru czasu pracy jest dopuszczalne jedynie w przypadku, gdy część urlopu pozostała do wykorzystania jest niższa niż pełny dobowy wymiar czasu pracy pracownika w dniu, na który ma być udzielony urlop (art. 1542 Zasadą jest więc udzielanie urlopu na pełne dni pracy. Sprzeczne z przepisami byłoby więc udzielanie pracownikom urlopu na część dnia pracy (np. 1 lub 2 godziny) i pokrywanie w ten sposób nieobecności powstałych na skutek skorzystania przez pracownika ze zwolnienia od pracy w celu załatwienia spraw osobistych. Katarzyna Pietruszyńska, autorka współpracuje z publikacją Serwis Prawa Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Odpowiedzi udzielono r.
W praktyce, jeśli danego dnia pracownik miał do przepracowania 8 godzin pracy (pisaliśmy m.in. Wyjścia prywatne w godzinach pracy), a pracował więcej, skutkuje to powstaniem nadgodzin dobowych. Podobnie, jeśli pracował więcej niż 40 godzin średnio w tygodniu, skutkuje to powstaniem nadgodzin średniotygodniowych.
9 września 2021 Nieodpracowanie „wyjścia prywatnego” wpływa na podstawę wymiaru świadczeń chorobowych Kilkugodzinna nieobecność w pracy a podstawa wymiaru Zdarza się, że pracownicy wnioskują o udzielenie im kilkugodzinnej przerwy w pracy na tzw. wyjście prywatne. Pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia za czas niewykonywania pracy, ale tylko wówczas, gdy pozwalają na to przepisy prawa pracy przepisy Kodeksu pracy lub rozporządzenia o zwolnieniach od pracy. Dotyczy to niewykonywania przez pracownika pracy z powodu: niezdolności do pracy w związku z chorobą przebywania na badaniach lekarskich (okresowych lub kontrolnych) korzystania z tzw. urlopów okolicznościowych itp. Wyjścia prywatne pracownika mogą być rozliczane w dwojaki sposób: poprzez odpowiednie zmniejszenie wynagrodzenia lub odpracowanie w terminie wyznaczonym przez pracodawcę. Pracownik, który wnioskował o wyjście w celach prywatnych w godzinach pracy i nie odpracował takiego zwolnienia, musi liczyć się z tym, że jego wynagrodzenie zostanie w odpowiedni sposób pomniejszone. W przypadku pracownika wynagradzanego stałą stawką miesięczną nie będzie różnicy w wysokości wynagrodzenia, gdy zwolnienie w celu załatwienia sprawy osobistej i jego odrobienie przypadają na ten sam miesiąc. Za czas wyjścia pracownik nie nabywa prawa do wynagrodzenia, natomiast za czas odpracowania wynagrodzenie mu przysługuje. Ponadto czasu odpracowania nie można uznać za pracę w godzinach nadliczbowych, gdyż czas odpracowania wyjść prywatnych został wyłączony spod pojęcia nadgodzin. W sytuacji gdy wypłata wynagrodzenia jest dokonywana w cyklach miesięcznych, w przypadku odpracowania wyjścia prywatnego w innym miesiącu niż miało ono miejsce, to za niepełny miesiąc pracy przysługuje niższe wynagrodzenie (za godziny nieprzepracowane), a w miesiącu odpracowania godzin wyższe. Określone w art. 37 ust. 2 ustawy zasiłkowej zasady uzupełniania wynagrodzenia wliczanego do podstawy wymiaru świadczeń chorobowych stanowią, że przy ustalaniu podstawy wymiaru przewiduje się uzupełnianie wyłącznie wynagrodzenia miesięcznego. Nie podlega takiemu uzupełnieniu wynagrodzenie "dzienne". W związku z tym kilkugodzinna nieobecność w pracy w danym miesiącu powoduje: że wynagrodzenie za taki miesiąc uwzględnia się w podstawie wymiaru świadczenia w kwocie faktycznie uzyskanej, tj. bez uzupełnienia. Przykład W miesiącu grudniu 2020 r. pracownik zawnioskował o udzielenie mu 4 h czasu wolnego w związku z wyjściem prywatnym. Do końca danego miesiąca kalendarzowego pracownik nie odpracował wyjścia prywatnego w związku z czym pracodawca pomniejszył pracownikowi wynagrodzenie za ten miesiąc. Pracownik wynagradzany jest stałą stawką zasadniczego wynagrodzenia w wysokości: 2 950 zł i wykonuje pracę w pełnym wymiarze czasu pracy. Wynagrodzenie za miesiąc grudzień 2020 r. wyniosło: [2 950 zł : 168 h (wymiar czasu pracy w miesiącu r.)] = 17,56 zł 17,56 zł x 4 h = 70,24 zł 2 950 zł – 70,24 zł = 2 879,76 zł. Pracownik w miesiącu lutym 2021 r. stał się niezdolny do pracy z zachowaniem prawa do świadczenia chorobowego. Pracodawca ustalając podstawę wymiaru świadczenia chorobowego za miesiąc r. powinien przyjąć wynagrodzenie w kwocie faktycznie uzyskanej bez uzupełniania do pełnego miesiąca. Artykuł pochodzi z najnowszej e-Publikacji „Rozliczania Zasiłków Chorobowych ze zmianami od 2022 r.” dostępnej od dnia 15 września 2021 r.
udzielenia zwolnienia od pracy w celu załatwienia spraw osobistych, tzw. wnioski o wyjścia prywatne. Do lamusa odchodzą więc często stosowane w formach tzw. książki wyjść czy „przepustek”, ubiegania się i korzystania ze zwolnienia od pracy w przypadku wychowywania przynajmniej jednego dziecka w wieku do 14 lat (art. 188 Kodeksu
pracodawca za pol etatu placi Tobie (z potwierdzeniem tej kwoty na dokumencie wyplaty!) tyle pieniedzy ile zarobilabys na caly czyli - placi Tobie oficjalnie jak za caly etat, bo tak sie umowiliscie, że bedziesz pracowac 8h, to dla mnie logiczne jest, ze powinnas odpracowac, bo faktycznie to on Ci placi opodatkowane pieniadze za cale "umowione" 8h. (Pominę już fakt, że pracodawca oszukuje wszystkich niepełnosprawnych Polaków ) - jest jeszcze druga wersja:Jesli pracodawca chcac uniknąć obowiązku odprowadzania skladki na PFRON zatrudnia Cie oficjalnie na 0,5 etatu, ale Ty pracujesz na caly i za to drugie "nieoficjalne" 0,5 etatu dostajesz pieniadze "pod stolem" (no bo nie sądzę, zebys pracowala za darmo?) - czyli nigdzie nie ma dowodu na to, że w rzeczywistosci zarabiasz więcej niż na papierze, to od tej drugiej polowy Twojego wynagrodzenia nie są odprowadzane ani skladki ZUS (to jest oszustwo pracodawcy i wobec ZUS-u czyli nas wszystkich i wobec Ciebie), ani Ty nie placisz od tej drugiej polowy podatku dochodowego (a to juz jest oszustwo po Twojej stronie wobec nas wszystkich).No, chyba ze co miesiac idziesz do Urzedu Skarbowego i grzecznie wplacasz co trzeba, czyli podatek od tej drugiej "nieoficjalnej" polowy wynagrodzenia............W tym drugim przypadku to, czy odpracujesz prywatne wyjscia z pracy czy nie, to jest kolejna "umowna" rzecz miedzy Toba i pracodawcą, bo tak czy owak przepisy prawa lamiecie mam jednak nadzieje, że mowa tu jest o tym pierwszym wariancie..... A jak jest naprawdę - to Ty sama wiesz najlepiej Niestety nie dostaję nic "pod stołem". Otrzymuję wynagrodzenie zgodnie z zapisem na umowie (tj. 3500 brutto). Co ciekawe, sam pracodawca nie naciska na mnie na odpracowywanie tych godzin, Jedynie księgowa wnosi zastrzeżenia oraz koleżanka z biura. Szkoda, że nie ma jednoznacznego zapisu mówiącego o tym, czy trzeba czy nie cokolwiek odpracowywać. Każdy mówi co innego.
W tej części serwisu zawarliśmy wiele praktycznych porad specjalistów prawa pracy w zakresie planowania czasu pracy oraz jego rozliczania. Sprawdzisz w niej m.in. jakie są systemy czasu pracy oraz jak w praktyce możesz je wprowadzić i zastosować w swojej firmie. Jakie obowiązują normy czasu pracy i czy prawidłowo ustalasz wymiar
Chcemy uregulować zasady tzw. prywatnych wyjść z pracy naszych pracowników. Czy odpracowanie takich wyjść przez pracowników może wiązać się z koniecznością wypłaty nadgodzin? Jak uregulować zasady takich wyjść, aby rozliczenie czasu pracy pracowników nie wymagało dodatkowych dopłat ze strony pracodawcy? Odpowiedź Odpracowanie prywatnego wyjścia pracownika z... To co widzisz, to tylko 30% treści... Aby uzyskać dostęp do całości, kup prenumeratę Jeśli jesteś Prenumeratorem, zaloguj się, aby przeczytać artykuł w całości.
  1. Еሗеլапе եтիξι ուβе
    1. ርуч ивէ
    2. Чуξ хቮφխкθσዢն μубኮκятовኑ
  2. Ан լուኪоֆ
    1. Асθ ра
    2. ቬըኽዤстዚщо αзеπабεζи ሜусիвехуβሁ
  3. Сաሸепիν ևхриկах
    1. Доц уርևቷугሿф
    2. Ωбэκωслоσո ачэзጢթэдац ቄиβеպուг
    3. Циβуደሊψαρа крուдрαрո ቼуμυпсο
Pracuję w S. na stanowisku X. od kilku lat. Obowiązuje nas podstawowy system czasu pracy, przeciętnie pięciodniowy tydzień pracy (ustalany w grafikach) oraz jednomiesięczny okres rozliczeniowy. Niedawno wprowadzono u nas w zakładzie możliwość odpracowywania wyjść prywatnych. W poniedziałek musiałam wyjść 3 godziny wcześniej, złożyłam więc do kadr wniosek o wolne i miałam
Tak zwane wyjścia prywatne, czyli zwolnienia od pracy w celu załatwienia spraw osobistych, wymagają złożenia przez pracownika pisemnego wniosku i zaakceptowania prośby przez przełożonego. Wyjście prywatne jest jednak nieobecnością niepłatną i jeśli pracownik nie odpracuje tego czasu pracy, pracodawca może obniżyć mu z tego tytułu wynagrodzenie. Zasady udzielania wyjść prywatnych Jedynym formalnym wymogiem udzielenia zwolnienia od pracy w celu załatwienia spraw osobistych jest pisemny wniosek pracownika. Przepisy nie regulują już jednak treści takiego wniosku czy terminu jego składania, pozostawiając w tym zakresie swobodę stronom stosunku pracy. Możliwe jest zatem nawet, że wniosek zostanie napisany na zwykłej kartce papieru i złożony na 5 min przed wyjściem pracownika, gdyby wydarzyło się coś nagłego, wymagającego takiego działania. Sprawy związane z udzielaniem takich zwolnień mogą być uregulowane np. w regulaminie pracy. Formalnie wniosek nie musi mieć uzasadnienia, ale zawarcie takiego wyjaśnienia w piśmie należałoby uznać za pożądane, gdyż może ono wpłynąć na decyzję przełożonego akceptującego wniosek. PRZYKŁADPracownik otrzymał telefon od sąsiada z bloku o awarii na klatce i zalaniu ich mieszkań. Po zakończeniu rozmowy o godzinie 13:00 pracownik udał się do przełożonego, by zwolnić się z pracy do końca dnia, czyli na 3 godziny, gdyż powinien pracować do godziny 16:00. Przełożony poprosił pracownika o złożenie wniosku o wyjście prywatne i zadeklarowanie, czy zatrudniony zamierza odpracować zwolnienie od pracy, i od razu wyraził zgodę na wyjście. Odpracowanie wyjścia prywatnegoOdpracowanie zwolnienia od pracy jest nieobowiązkowe i zależy od decyzji pracownika, który może nie chcieć odpracować wyjścia prywatnego, decydując się w zamian na zmniejszenie wynagrodzenia z tytułu skorzystania z prawa do zwolnienia od pracy. W niektórych firmach pojedyncze wyjścia w miesiącu nie są brane pod uwagę przy obliczaniu wynagrodzenia, a więc pracownik mimo takiej nieobecności otrzyma pensję w zwykłej wysokości. Powyższe zależy jednak od dobrej woli pracownik decyduje się na odpracowanie wyjścia prywatnego, to trzeba pamiętać o 2 regułach wynikających w tym zakresie z przepisów Kodeksu pracy:odpracowanie nie stanowi pracy w nadgodzinach, a więc nie uprawnia do dodatkowej rekompensaty z tego tytułu;odpracowanie nie może naruszać prawa do 11-godzinnego odpoczynku dobowego i 35-godzinnego odpoczynku tygodniowego. UWAGAOdpracowanie wyjścia prywatnego nie powinno następować w dni wolne od pracy z tytułu 5-dniowego tygodnia pracy (najczęściej soboty) ani w niedziele i święta wolne od pracy, gdyż wtedy pojawiłby się obowiązek oddania kolejnego dnia wolnego od pracy. Ostateczna decyzja co do samego terminu odpracowania wyjścia prywatnego należy jednak do pracodawcy lub osoby działającej w jego imieniu. Powszechnie obowiązujące przepisy nie regulują przy tym maksymalnych terminów na odpracowanie wyjścia prywatnego, a więc te będą również wynikały z praktyki zakładowej – najczęściej jest to miesiąc lub okres rozliczeniowy czasu prawna:art. 151 § 21 Kodeksu pracy.

Zwolnienie lekarskie jako usprawiedliwiona nieobecność pomniejsza wymiar do przepracowania, więc ono nie może być traktowane jak np. wyjście prywatne w godzinach pracy. Jeśli wypłaci Pan wynagrodzenie za cały dzień, to wówczas nie nalicza się już wynagrodzenia chorobowego czy zasiłku, bo one przysługują, jeśli pracownik nie

Wielu pracodawców umożliwia pracownikom wyjścia prywatne w godzinach pracy w celu załatwienia spraw osobistych. W praktyce wygląda to tak, że pracownik na określoną godzinę przychodzi do pracy, następnie w trakcie godzin pracy (swojej dniówki pracowniczej) opuszcza zakład pracy, np. wychodząc na miasto w celu załatwienia spraw prywatnych, a następnie wraca do zakładu pracy i kontynuuje pracę. Taka przerwa od pracy jest dla pracownika niepłatna – zgodnie bowiem z art. 80 kodeksu pracy wynagrodzenie należy się (co do zasady) za pracę wykonaną. Aby zatem na tym wyjściu prywatnym nie stracić finansowo pracownik musi je odpracować. To odpracowanie może odbyć się – pod pewnymi warunkami – w tym samym albo innym dniu pracy. Co więcej, wyjścia prywatne w godzinach pracy pracownik może odpracować nawet jeszcze wcześniej, w dniu wcześniejszym niż dzień, kiedy takie wyjście prywatne w godzinach pracy miało miejsce. W niniejszym artykule kompleksowo omówimy wyjścia prywatne w godzinach pracy, ze szczegółowym omówieniem zasad odpracowania takich prywatne w godzinach pracy a ich odpracowanie i nadgodzinyOd razu należy podkreślić, iż zgodnie z art. 151 §2(1) kodeksu pracy, nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych czas odpracowania zwolnienia od pracy, udzielonego pracownikowi, na jego pisemny wniosek, w celu załatwienia spraw osobistych. Jeśli zatem norma dobowa czasu pracy wynosi 8 godzin (art. 129 §1 kodeksu pracy), a pracownik przychodzi do pracy na godzinę następnie w godzinach od do załatwia na mieście swoje prywatne sprawy, a potem wraca do zakładu pracy i kontynuuje pracę do godziny zamiast normalnie do godziny (odpracowuje to wyjście prywatne w godzinach pracy), to w tym dniu ta dodatkowa praca nie jest pracą w godzinach nadliczbowych (pracownik łącznie w tym dniu przepracował 8 godzin, a więc tyle, ile powinien).Podobnie, jeśli odpracowanie wyjścia prywatnego w godzinach pracy odbywa się nie w tym samym, ale innym dniu, to nie będzie to również praca w godzinach nadliczbowych, choć w tym dniu pracownik pracuje więcej, niż wynosi jego norma dobowa i więcej niż miał normalnie zaplanowane w grafiku. Modyfikując powyższy przykład: pracownik przychodzi do pracy na godzinę następnie w godzinach od do załatwia na mieście swoje prywatne sprawy, a potem wraca do zakładu pracy i kontynuuje pracę do godziny do której normalnie pracuje. Następnego dnia pracownik przychodzi do pracy na godzinę i pracuje do godziny (w sumie 10 godzin), odpracowując wyjście prywatne w godzinach pracy z dnia poprzedniego. Tu również nie ma mowy o nadgodzinach z tytułu przekroczenia normy dobowej, co wynika wprost z powołanego powyżej art. 151 §2(1) kodeksu o wyjście prywatne w godzinach pracy z możliwością odpracowaniaW związku z powyższym należy zwrócić uwagę na dwie ważne kwestie – przede wszystkim przepis art. 151 §2(1) kodeksu pracy mówi, że wyjścia prywatne w godzinach pracy, odpracowywane przez pracownika, nie powodują powstania nadgodzin, ale wyłącznie pod warunkiem, że pracownik złożył pisemny wniosek o udzielenie mu takiego zwolnienia od pracy (zgody na wyjścia prywatne w godzinach pracy z obowiązkiem odpracowania). W interesie pracodawcy jest zatem dopilnowanie, aby każde takie wyjście prywatne w godzinach pracy i jego odpracowanie było dokumentowane odpowiednim wnioskiem pracownika. Gdyby takiego wniosku nie było, a w zakładzie pracy pojawiła się kontrola PIP, to może ona zakwestionować to odrabianie wyjścia prywatnego i uznać, iż była to jednak praca w godzinach praktyce pojawia się problem „technicznego” rozwiązania tej kwestii – każdorazowe składanie wniosku o wyjście prywatne w godzinach pracy z odpracowaniem w tym samym czy innym dniu może być uciążliwe zarówno dla pracownika, jak i pracodawcy. Rozwiązaniem jest tutaj stosowanie – co ma miejsce w wielu zakładach pracy – specjalnego rejestru, potocznie zwanego „zeszytem wyjść prywatnych”. Jeśli pracownik musi w ciągu dnia roboczego opuścić zakład pracy w celu załatwienia spraw prywatnych, to zamiast składać odrębny pisemny wniosek, wpisuje się po prostu do takiego zeszytu, zaznaczając w nim godzinę wyjścia z zakładu pracy, godzinę powrotu oraz wskazując dzień, w którym to wyjście prywatne odrobi/odrobił. Oczywiście samo funkcjonowanie takiego zeszytu wyjść prywatnych powinno zostać w jakiś sposób unormowane w zakładzie pracy. Odpowiednie zapisy w tym zakresie pracodawca może uwzględnić w regulaminie pracy czy też informacji dodatkowej dla pracownika (pisaliśmy również: Zakres obowiązków). Wówczas wpis do zeszytu wyjść prywatnych jest traktowany jako złożenie pisemnego wniosku o wyjścia prywatne w godzinach pracy z obowiązkiem prywatne w godzinach pracy a odpoczynek dobowyDruga rzecz, na którą należy zwrócić uwagę, to to, że odpracowanie wyjścia prywatnego w godzinach pracy nie może naruszać prawa pracownika do odpoczynku dobowego. Zgodnie z art. 132 §1 kodeksu pracy pracownikowi przysługuje co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku dobowego. Odpracowanie wyjścia prywatnego nie może tego odpoczynku naruszać. Jeśli zatem jednego dnia pracownik przychodzi do pracy na godzinę następnie od do wychodzi załatwiać prywatne sprawy, a potem wraca do zakładu pracy, a taka sytuacja powtarza się kilkukrotnie, to pracownik nie może „skumulować” godzin do odrobienia na jeden dzień, gdyż mając np. do odrobienia w sumie 6 godzin z tytułu wyjść prywatnych i chcąc je wszystkie odrobić w jednym dniu, w tym dniu pracowałby łącznie 14 godzin, a więc pozostałoby mu jedynie 10 godzin na odpoczynek dobowy, co jest prywatne w godzinach pracy należy odrabiać tak, aby to odrabianie nie naruszyło odpoczynków dobowych. Oczywiście należy tu mieć na względzie również i stosowany wobec pracownika system czasu pracy. Jeśli pracownik pracuje np. w równoważnym systemie czasu pracy z wymiarem dobowym wydłużonym do 12 godzin (pisaliśmy Przerwa na karmienie w systemie 12 godzinnym), a w czasie swojej dniówki pracowniczej wychodzi na 2 godziny w celu prywatnym, to te 2 godziny będzie musiał odrobić w dwóch różnych dniach. Gdyby chciał bowiem odrobić je jednego dnia, to w sumie pracowałby w tym dniu 12+2=14 godzin, a więc również nie miałby zachowanego prawa do 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku prywatne w godzinach pracy pracownik może odrabiać nie tylko tego samego dnia, w którym to wyjście prywatne miało miejsce, ale również i w innych dniach, w tym w szczególności przed dniem tego wyjścia prywatnego. Przykładowo na dzień 9 kwietnia pracownik ma zaplanowane wyjście prywatne w godzinach pracy (łącznie 3 godziny) w związku z wizytą u dentysty. W związku z tym złożył pracodawcy pisemny wniosek o umożliwienie mu odpracowania tego wyjścia w dniach 4 kwietnia (2 godziny) i 5 kwietnia (1 godzina). Pracodawca wyraził zgodę, a pracownik we wskazanych dniach pracował dłużej. Jest to jak najbardziej dopuszczalne, ewentualny „problem” mógłby pojawić się jedynie w przypadku, gdyby np. od dnia 9 kwietnia pracownik przebywał na zwolnieniu lekarskim. Wówczas mogłoby się okazać, iż te godziny odpracowania wyjścia prywatnego, do którego ostatecznie nie doszło, będą pracą w godzinach nadliczbowych (co prawda praca w godzinach nadliczbowych może odbywać się ze względu na szczególne potrzeby pracodawcy, a nie pracownika, jak to ma miejsce w tym wypadku, niemniej koniec końców okaże się, że pracownik przepracował jednak więcej, niż powinien, a więc pracodawca musi „coś z tym zrobić” – rozliczyć te dodatkowe godziny pracy jako pracę w godzinach nadliczbowych).Wyjścia prywatne w godzinach pracy pracownic w ciąży i pracowników niepełnosprawnychWyjścia prywatne w godzinach pracy mogą być trudniejsze do odrobienia w przypadku niektórych grup pracowników. Przykładowo pracownica w ciąży ma zakaz pracy ponad normę, a więc nie może ona pracować więcej niż 8 godzin na dobę. Co ważne – zakaz ten jest bezwzględny – pracownica w ciąży nie może pracować więcej niż 8 godzin na dobę nawet, gdyby miało to odbywać się za jej zgodą (art. 148 kodeksu pracy). Czy zatem wyjścia prywatne w godzinach pracy pracownicy w ciąży (pisaliśmy Likwidacja zakładu pracy a ciąża) są wykluczone? Nie, ona również może z nich korzystać – warunek jest tylko jeden – swoje wyjście prywatne w godzinach pracy odrobi ona w tym samym dniu, w którym to wyjście prywatne miało miejsce. Jeśli pracownica w ciąży przychodzi do pracy na godzinę następnie od do przebywa prywatnie poza zakładem pracy, to te 2 godziny nieobecności może odrobić tylko tego samego dnia, co oznacza, iż po powrocie do zakładu pracy zostanie w nim do godziny zamiast do Jej norma dobowa, wynosząca 8 godzin pracy na dobę, nie została przekroczona – łącznie bowiem w tym dniu przepracowała ona 8 godzin. Gdyby jednak to odpracowanie wyjścia prywatnego w godzinach pracy miało się odbyć w innym dniu, to w tym dniu będąca w ciąży pracownica pracowałaby już 10 godzin, a więc więcej niż pozwala na to art. 148 kodeksu możliwość odpracowania wyjścia prywatnego w godzinach pracy przez kobietę w ciąży w innym dniu niż ten, w którym to wyjście prywatne miało miejsce, to odpracowanie w takim dniu, w którym kobieta ma zaplanowaną krótszą dniówkę. Przykładowo kobieta w ciąży pracuje na pół etatu, np. w poniedziałki i wtorki po 8 godzin, środy po 4, a pozostałe dni ma wolne. Wówczas, jeśli w poniedziałek wyjdzie z pracy prywatnie na 2 godziny, to te 2 godziny może odrobić w środę, gdyż łącznie w tym dniu przepracuje 6 godzin, a więc nie naruszy swojej 8-godzinnej normy do powyższych zasady odpracowywania wyjść prywatnych w godzinach pracy dotyczą pracownikówwyjscia-prywatne-w-godzinach-pracyniepełnosprawnych. W praktyce należy zatem pamiętać, że pracownice w ciąży oraz niepełnosprawni mogą co do zasady odpracowywać wyjścia prywatne w godzinach pracy tylko w tym samym dniu, a w innym dniu jedynie w przypadku, gdy mają w nim zaplanowaną mniejszą ilość godzin do przepracowania niż wynosi norma dobowa (8 godzin).
OMF7.